Ένα χρόνο πριν πεθάνει ο Franz Kafka έζησε μια πρωτόγνωρη εμπειρία. Καθώς περπατούσε στο πάρκο Steglitz στο Βερολίνο συνάντησε ένα κοριτσάκι που έκλαιγε απαρηγόρητο... είχε χάσει την κούκλα της.
Ο Kafka προσφέρθηκε να το βοηθήσει να βρει την κούκλα της... μην μπορώντας να την βρει έγραψε ένα γράμμα που θα έδινε στο κοριτσάκι.
"Σε παρακαλώ μην κλαις, έφυγα σε ταξίδι για να γνωρίσω τον κόσμο, θα σου ξαναγράψω για να σου διηγηθώ τις εμπειρίες μου".
... έτσι άρχιζε το γράμμα.
Όταν εκείνος και το κοριτσάκι συναντήθηκαν της διάβασε προσεκτικά το γράμμα περιγράφοντας τις φανταστικές ιστορίες της κούκλας.
Το κοριτσάκι παρηγορήθηκε πάρα πολύ και όταν ήρθε η στιγμή να αποχωριστούν ο Kafka δώρισε μια κούκλα στο κοριτσάκι - που ήταν διαφορετική από την αρχική - με ένα συνοδευτικό σημείωμα εξηγούσε..."τα ταξίδια μου με άλλαξαν."
Μετά από πολλά χρόνια το κοριτσάκι που είχε γίνει πια μεγάλη βρήκε ένα κρυμμένο σημείωμα μέσα στην κούκλα που της είχε δωρίσει ο Kafka.
"Κάθε τι που αγαπάς είναι πολύ πιθανόν να το χάσεις κάποια μέρα, όμως στο τέλος η αγάπη θα αλλάξει σε μια διαφορετική μορφή".
Για την αντιγραφή, aionios-eternauta.
Αυτό λέγεται ζωή... Είτε μας αρέσει, είτε όχι, αυτή και μόνο αυτή έχουμε να διαχειριστούμε ! Καλή Σαρακοστή, το εργαστήρι του νου μας και όχι η νηστεία για το στομάχι μας.
Καθαρά Δευτέρα, Άνοιξη του 2025
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου