Υπάρχει το κακό;

Aionios-Eternauta

Υπάρχει το κακό;

Μια μέρα ένας καθηγητής άθεος προκάλεσε τους φοιτητές του στο αμφιθέατρο. Ρώτησε:
-Θέλω να μου πείτε αν ο Θεός έκανε όλα εκείνα που υπάρχουν.
Ένας φοιτητής απάντησε: Ναι! Τα έκανε όλα.
- Όλα όλα! – Ναι. Όλα.
- Τότε ο Θεός έκανε και το Κακό… Σωστά; Γιατί το κακό υπάρχει.. συνέχισε ο καθηγητής.
Ο φοιτητής δε γνώριζε τι να απαντήσει και παρέμεινε σιωπηλός.
Ο καθηγητής ήταν ικανοποιημένος που απέδειξε για μια ακόμη φορά ότι η πίστη είναι μόνο ένας μύθος..
Ξαφνικά ένας άλλος φοιτητής σήκωσε το χέρι του και ρώτησε..
- Μπορώ να ρωτήσω κάτι κ. καθηγητά;
- Βέβαια είπε αυτός.
- Το κρύο υπάρχει; Ρώτησε ο φοιτητής.
- Βεβαίως και υπάρχει απάντησε ο καθηγητής.
- Νιώσατε ποτέ το κρύο; Στην πραγματικότητα το κρύο δεν υπάρχει. Σύμφωνα με τους νόμους της φυσικής, εκείνο που εμείς νιώθουμε και θεωρούμε κρύο, είναι στην πραγματικότητα έλλειψη θερμότητας. Και συνέχισε. ¨ένα αντικείμενο μπορεί να μελετηθεί μόνο όταν έχει και μεταδίδει ενέργεια. Είναι η θερμότητα που κάνει το σώμα να έχει και να μεταδίδει ενέργεια. Το απόλυτο μηδέν είναι η απόλυτη έλλειψη θερμότητας. Όλα τα σώματα παραμένουν αδρανή, ανίκανα να αντιδράσουν. Αλλά το κρύο δεν υπάρχει. Εμείς δημιουργήσαμε αυτόν τον όρο για να περιγράψουμε πως αισθανόμαστε όταν δεν υπάρχει θερμότητα.
- Και το σκοτάδι; Συνέχισε ο φοιτητής;
- Υπάρχει λέει ο καθηγητής.
- Κάνετε λάθος ξανά κ. καθηγητά. Το σκοτάδι είναι η ολική έλλειψη φωτός. Μπορούμε να μελετήσουμε το φως. Αλλά όχι το σκοτάδι. Το πρίσμα του Νιούτον διασπά το λευκό φως στα διάφορα χρώματα που το συνθέτουν σύμφωνα με το μήκος κύματος τους. Το σκοτάδι είναι ο όρος που δημιουργήσαμε για να περιγράψουμε την έλλειψη φωτός. Και τέλος ο φοιτητής ρώτησε:
- Και το κακό κύριε καθηγητά υπάρχει; Υπάρχει το κακό; Ο Θεός δεν δημιούργησε το κακό. Το κακό είναι η απουσία του Θεού στην καρδιά των ανθρώπων. Είναι η απουσία της αγάπης, του ανθρωπισμού και της πίστης. Η αγάπη και η πίστη είναι όπως η θερμότητα και το φως. Υπάρχουν. Η απουσία τους παράγουν το κακό. Και αυτή τη φορά ο καθηγητής παρέμεινε σιωπηλός.
Το όνομα του φοιτητή; Albert Einstein…

Καλά Χριστούγεννα σε όλους. Είτε πιστεύετε είτε όχι, πριν 2009 χρόνια γεννήθηκε ένα μικρό μωρό σε μια φάτνη που μίλησε για το λόγο του Θεού γιατί ήταν παιδί του. Μίλησε για την αγάπη μια και «ο Θεός είναι Αγάπη Μόνο αγάπη». Τόσο απλά! Όπως τα είπε ο φοιτητής Albert Einstein..
Για την μεταφορά aionos-eternauta…

Πολυτεχνείο 1973-2009.

Aionios-Eternauta
Τετάρτη, 18 Νοεμβρίου 2009

Η μαρτυρία του στρατιώτη που οδηγούσε το τανκ, που παραβίασε την καγκελόπορτα του Πολυτεχνείου.

«Την ηµέρα εκείνη ήµουν υπηρεσία. Στο στρατό είχα δέκα µήνες. Ήµουν εκπαιδευτής στο Κέντρο Τεθωρακισµένων, στο Γουδί. Τότε οι “μαυροσκούφηδες” ήταν σώµα επιλέκτων. Πήγα εθελοντικά. Μόλις άρχισαν τα επεισόδια, µπήκαµε επιφυλακή. “Οι κομουνιστές...
καίνε την Αθήνα”, µας έλεγαν κι εµείς τους πιστεύαµε. Θυµάµαι στο στρατόπεδο κάποιοι είχαν ραδιοφωνάκια και ακούγαµε στα κρυφά το σταθµό του Πολυτεχνείου. “Παλιοκουµούνια, θα καλοπεράσετε!” λέγαµε.

Μισή ώρα µετά τα µεσάνυχτα της 16ης Νοεµβρίου η ίλη µου πήρε εντολή να ετοιµαστεί για έξοδο. Αποφασίστηκε να βγουν πέντε δικά µας άρµατα, κάτι γαλλικά ΑΜΧ30. Εγώ ήµουν οδηγός στο πρώτο άρµα που βγήκε στο δρόµο. [Στο ίδιο άρµα βρίσκονταν ο αξιωµατικός Μιχάλης Γουνελάς, ως επικεφαλής, ο ανθυπασπιστής Λάµπρος Κωνσταντέλλος, ως οδηγός εδάφους, ο λοχίας Στέλιος Εµβαλωµένος και ο Γιάννης Τίρπας.]

Στη 1.15' το πρωί της 17ης Νοεµβρίου φτάσαµε στη διασταύρωση των λεωφόρων Αλεξάνδρας και Κηφισίας. Λίγο αργότερα διασχίζαµε την Αλεξάνδρας, όταν στο ύψος του ΙΚΑ, στη στάση Σόνια, σταµατήσαµε, γιατί ο δρόµος ήταν κλειστός. Υπήρχαν οδοφράγµατα, φωτιές και ακινητοποιηµένα λεωφορεία. Με διάφορες µανούβρες αριστερά δεξιά, µπρος πίσω, άνοιξα το δρόµο και προχωρήσαµε. Όταν φτάσαµε στη διασταύρωση της λεωφόρου Αλεξάνδρας και της οδού Πατησίων, µας έδωσαν εντολή να σταµατήσουµε. Εκεί, στην πλατεία Αιγύπτου, µείναµε περίπου µία ώρα. Ο κόσµος θυµάµαι ότι µας φώναζε: “Είµαστε αδέρφια, είµαστε αδέρφια”. Εγώ ήθελα να τους φάω. Τους έβλεπα σαν παράσιτα!

Μας είπαν να πάµε κοντά στο Πολυτεχνείο, αλλά όχι µπροστά στην πόρτα. Αυτό κάναµε. Σταµατήσαµε λίγα µέτρα πιο πέρα.

Φτάνοντας µπροστά στην πόρτα έστριψα το άρµα προς το Πολυτεχνείο, µε γυρισµένο το πυροβόλο προς τα πίσω. Θυµάµαι ότι σηκώθηκα από τη θέση µου κι εγώ και το άλλο πλήρωµα. Δεκάδες φοιτητές κρέµονταν από τα κάγκελα, ενώ εκατοντάδες βρίσκονταν στον προαύλιο χώρο. Έδειχναν πανικόβλητοι. Κι εγώ, να σκεφτείς, ότι τους έβλεπα σαν µαµούνια, που ήθελα να τα φάω!

Τότε ήρθε ο οδηγός εδάφους του άρµατος και µου λέει: “Θα µπούµε µέσα, θα ρίξουµε την πύλη. Ετοιµάσου!” Πήρα θέση και ξεκίνησα. Δεν έβλεπα πολλά πράγµατα, δεν είχα καλό οπτικό πεδίο, γιατί κοιτούσα πλέον από τη θυρίδα του άρµατος. Δέκα εκατοστά πριν από την πόρτα σταµάτησα. Σταµάτησα σκόπιµα. Αυτό φαίνεται στο βίντεο της εποχής. Στο φρενάρισµα οι φοιτητές, τροµαγµένοι, έφυγαν προς τα πίσω. Αν έµπαινα µε ταχύτητα, θα σκότωνα δεκάδες άτοµα, που εκείνη τη στιγµή ήταν κρεµασµένα στα κάγκελα.

Η καγκελόπορτα έπεσε αµέσως. Πίσω από τη σιδερένια πύλη ήταν σταθµευµένο το Μερσεντές, το οποίο είχαν βάλει εκεί οι φοιτητές για να φράξουν την είσοδο. Το έκανα αλοιφή. Η αριστερή ερπύστρια το έλιωσε. Με το που έπεσε η πύλη του Πολυτεχνείου εισέβαλαν οι αστυνοµικοί για να συλλάβουν τους φοιτητές. Λίγο αργότερα κατέβηκα κι εγώ από το άρµα και µπήκα στο χώρο του Πολυτεχνείου. Δεν υπήρχε νεκρός. Θα µπορούσε όµως και να υπάρχουν νεκροί.

Αστυνοµικοί κυνηγούσαν και χτυπούσαν τους φοιτητές όπου τους έβρισκαν.

Αν δεν ήταν οι λοκατζήδες να τους σταµατήσουν -θυµάµαι ότι πολλές φορές πιάστηκαν στα χέρια µαζί τους-, δεν ξέρω κι εγώ τι θα γινόταν.

Στο προαύλιο του Πολυτεχνείου ήταν πολλοί χτυπηµένοι, θυµάµαι ότι είδα πολλούς τραυµατίες, ενώ τρεις τέσσερις ήταν σωριασµένοι κάτω, ακίνητοι. Δεν ξέρω αν ήταν νεκροί. Δεν κοίταξα να δω. Κάποια στιγµή ένας φοιτητής όρµησε καταπάνω µου και µου είπε: “Τι κατάλαβες τώρα που µπήκες;” Αφήνιασα. Έβγαλα το πιστόλι και προτάσσοντάς το γύρισα και του είπα ουρλιάζοντας: “Σκάσε, ρε κωλόπαιδο, µη σε καθαρίσω”. Αυτός ο φοιτητής δεν ξέρει πόσο τυχερός στάθηκε εκείνη τη στιγµή... Αν έλεγε µια κουβέντα παραπάνω, θα τον σκότωνα! Τέτοιος ήµουν. Ένας φασίστας.

Όπως περνούσαν οι φοιτητές, θυµάµαι ότι έριχναν µέσα στο τανκς πακέτα τσιγάρα και ό,τι προµήθειες είχαν µαζί τους. Όταν γυρίσαµε στο Γουδί, το άρµα έµοιαζε µε περίπτερο. Όσο σκέφτοµαι ότι οι φοιτητές µάς έδιναν σάντουιτς και τσιγάρα, µετά απ' όσα τους κάναµε... Δεν µπορώ να το συγχωρέσω αυτό το πράγµα στον εαυτό µου. Σκέφτοµαι τι πήγα κι έκανα!...

Όταν γυρίσαµε στο στρατόπεδο, έγινα ήρωας. Οι στρατιωτικοί µού έδιναν συγχαρητήρια. Τότε αισθανόµουν ότι ήµουν κάποιος, ότι έκανα κάτι καλό, κάτι µεγάλο. [...]

Στο µεροκάµατο η ζωή µου άλλαξε 180 µοίρες. Έκανα όποια δουλειά µπορείς να φανταστείς. Εργάτης κατάλαβα ότι δεν µπορώ να έχω τα ίδια αιτήµατα µε τους εργοδότες. Εµένα, που µου έµαθαν να µισώ τους κοµουνιστές, ψήφισα δύο φορές ΚΚΕ!

Στη δουλειά, πριν από χρόνια, κάποιος άκουσε πώς µε λένε και ρώτησε αν έχω κάποια σχέση µε τον “πορτάκια”, όπως είπε, του Πολυτεχνείου. “Ξάδερφός µου είναι, µακρινός. Σκοτώθηκε σε τροχαίο”, απάντησα. Είµαι ένας άνθρωπος που δεν υπήρξε ποτέ είκοσι χρονών. Ο έφεδρος στρατιώτης Α. Σκευοφύλαξ σκοτώθηκε σε τροχαίο! Οι φίλοι µου δεν ξέρουν ποιος είµαι, ούτε κανείς στη γειτονιά. Μόνο η γυναίκα µου το ξέρει. Της το είπα ύστερα από χρόνια. Στα παιδιά µου δεν το είπα ακόµα.

Ντρέποµαι γι' αυτό που ήµουν, γι' αυτό που έκανα. Στη θέση µου θα µπορούσε να βρεθεί ο καθένας, έφεδρος στρατιώτης ήµουν άλλωστε. Δε µε απαλλάσσει όµως αυτό. Μέχρι που µπήκα µέσα, πίστευα αυτό που έκανα. Στη συνέχεια έγινε ο εφιάλτης της ζωής µου.

Είχαν µεγάλη ψυχή. Ήταν παλικάρια. Δεν ξέρω αν έχει νόηµα, αλλά θα ήθελα να τους πω µια µεγάλη συγνώµη…»

Υ.Γ Εύχομαι να ήταν το δικό μου πακέτο ΚΑΡΕΛΙΑ αυτό που άλλαξε τη ζωή του. Ένας που ήταν εκεί και δεν θέλησε να κεφαλαιοποιήσει την κραυγή για Ψωμί, Παιδία , Ελευθερία. Και κάτι για τα παιδιά μας σήμερα… Εμείς φωνάζαμε «Όλοι ενωμένοι, είμαστε αδέρφια… Με αυτό φέραμε κοντά μας τον φαντάρο του 1973 και με ένα πακέτο τσιγάρα Καρέλια...

Ας μην ξεχάσουμε ποτέ εκείνη τη γενιά των παιδιών...και ας μεγάλωσαν...λιγάκι..ή έγιναν.. "Αιώνιοι Ταξιδευτές του Άπειρου.."

O άνθρωπος, το άλογό του και το σκυλί του

Παραμύθι

Ένας άνθρωπος, το άλογό του και το σκυλί του περπατούσαν σ ένα δρόμο. Καθώς περνούσαν δίπλα από ένα τεράστιο δέντρο, έπεσε ένας κεραυνός και όλοι έμειναν στον τόπο. Αλλά ο άνθρωπος δεν αντιλήφθηκε ότι είχε πια αφήσει τον κόσμο τούτο και συνέχισε να περπατάει με τα ζώα του.

Μερικές φορές οι πεθαμένοι θέλουν χρόνο για να συνειδητοποιήσουν τη νέα τους κατάσταση...
Ο δρόμος ήταν πολύ μακρύς, ανηφορικός, ο ήλιος έκαιγε και αυτοί είχαν ιδρώσει και διψούσαν πολύ.
Σε μια στροφή διέκριναν μια μεγαλόπρεπη πύλη, καμωμένη ολόκληρη από μάρμαρο, που οδηγούσε σε μία πλατεία στρωμένη με χρυσάφι, που στο κέντρο της είχε μία πηγή από όπου ανάβλυζε κρυστάλλινο νερό.

Ο οδοιπόρος προχώρησε προς τον άνθρωπο που φύλαγε την είσοδο:
"Καλημέρα"
"Καλημέρα", απάντησε ο φύλακας
"Ποιος είναι αυτός ο τόσο όμορφος τόπος;"
"Είναι ο παράδεισος"
"Ωραία που φτάσαμε στον παράδεισο, διψάμε πολύ"
"Μπορείτε να μπείτε,κύριε, και να πιείτε όσο θέλετε" και ο φύλακας έδειξε την πηγή
"Το άλογο και το σκυλί μου διψάνε κι αυτά"
"Λυπάμαι πολύ" είπε ο φύλακας... "Εδώ δεν επιτρέπονται ζώα".
Ο άνθρωπος στενοχωρήθηκε επειδή διψούσε πολύ, αλλά δεν ήθελε να πιει νερό μόνο αυτός. Ευχαρίστησε το φύλακα και συνέχισε το δρόμο του.
Αφού περπάτησαν πολλή ώρα στην ανηφόρα, εξαντλημένοι πια, έφτασαν σ ένα μέρος που είχε για είσοδο μια παλιά ξύλινη πύλη που οδηγούσε σ ένα χωματόδρομο πλαισιωμένο από δέντρα.
Στη σκιά ενός από τα δέντρα καθόταν ένας άνθρωπος μ` ένα καπέλο στο κεφάλι, ίσως και να κοιμόταν.
"Καλημέρα" είπε ο οδοιπόρος.
Ο άνθρωπος έγνεψε με το κεφάλι
"Διψάμε πολύ, εγώ το άλογό μου και το σκυλί μου"
"Έχει μια πηγή σ' εκείνες τις πέτρες" είπε ο άνθρωπος δείχνοντας το σημείο "Πιείτε όσο θέλετε"...
Ο άνθρωπος, το άλογο και το σκυλί πήγαν ως την πηγή και έσβησαν τη δίψα τους. Ο οδοιπόρος γύρισε για να τον ευχαριστήσει.
"Ελάτε πάλι όποτε θέλετε" απάντησε ο άνθρωπος
"Αλήθεια, πως λέγεται αυτό το μέρος;"
"Παράδεισος"
"Παράδεισος;;" Μα ο φύλακας της μαρμαρένιας πύλης είπε ότι ο παράδεισος ήταν εκεί!"
"Εκεί δεν είναι ο παράδεισος, είναι η κόλαση"
Ο οδοιπόρος ταχασε.. "Πρέπει να τους απαγορεύετε να χρησιμοποιούν το όνομά σας! Αυτό σίγουρα θα προξενεί μεγάλα μπερδέματα!"
"Καθόλου, αντίθετα μας κάνουν μεγάλη χάρη. Επειδή εκεί μένουν όλοι αυτοί που είναι ικανοί να εγκαταλείψουν τους καλύτερούς τους φίλους..." Paulo Coelho ( ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΜΥΘΙΚΟ)

Πραγματικά έξοχος ο Paolo Coelho! Ο Παράδεισος για μένα πρέπει ναναι το Σύμπαν που κρύβεται στα λίγα εκατοστά της καρδιάς. Με ότι καλό ή κακό μπορεί να συνεπάγεται αυτό..Aionios-Eternauta...

Ο ΕΡΩΤΑΣ ΚΑΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ...

Ο ΕΡΩΤΑΣ ΚΑΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ

aionios-eternauta

Μια εξαιρετική συνέντευξη από τον Εμμανουήλ Κριαρά στα ΝΕΑ από τον υπεραιωνόβιο ομότιμο καθηγητή της Φιλοσοφικής του Αριστοτελείου, ο οποίος διάγει το 104ο έτος της ζωής.. Σταχυολογώ μερικά αποσπάσματα..

- Είμαστε τραγικές μορφές όλοι μας. Το ότι έχουμε συνείδηση δε νομίζω ότι είναι στοιχείο ουσιαστικής ευτυχίας. Ο άνθρωπος ζει πιο ευτυχισμένα όταν δεν έχει συνείδηση της τραγικότητας της ζωής του.

Εγώ – δυστυχώς – την έχω. Επιθυμία μου πλέον είναι να μη ζήσω. Είναι βάρος πια η ζωή.
- Έρωτας είναι η επιδίωξη του ιδανικού. Σε όλες τις εκφάνσεις. Ξεχωρίζω δύο: Τον σαρκικό – πνευματικό έρωτα προς τη – τον σύντροφο και τον έρωτα προς την εργασία. Ζω. Νιώθω. Εργάζομαι ακόμα, αλλά με δυσκολία.

«Δε δίδει η ζωή – χωρίς έρωτα – ευτυχία».
- Να λέτε πάντα αυτό που πιστεύετε… Και να πληροφορείστε σωστά. Μη δέχεστε να γίνετε όργανα του οποιουδήποτε. Εξαγοράζονται πλέον εύκολα οι άνθρωποι.

Το μόνο ιδανικό που απέμεινε είναι ίσως ο Έρωτας. Υπό την έννοια της αέναης επιδίωξης του ιδανικού.

ΥΓ. "aionios-etenauta". Το Ταξίδι είναι που μετράει. Η Ιθάκη μόνο αν έχεις εκτιμήσει το ταξίδι.
Καλό δρόμο προς τα δικά σας ιδανικά…

Το Κατοστάρικο που μας έσωσε...

Aionios-Eternauta

"Το κατοστάρικο που μας έσωσε"

"Σ' ένα χωριό που ζει από τον τουρισμό λόγω της κρίσης τα πάντα έχουν νεκρωθεί.

Για να επιβιώσουν οι κάτοικοι, ο ένας δανείζεται από τον άλλο. Ο καιρός περνά μέσα σ' αυτή τη θλιβερή ατμόσφαιρα ώσπου μια μέρα..... έρχεται ένας τουρίστας και ζητάει ένα δωμάτιο στο ξενοδοχείο του χωριού. Ο ξενοδόχος του λέει την τιμή και εκείνος προπληρώνει με ένα χαρτονόμισμα των 100 Ευρώ. Πριν ακόμα ανέβει στο δωμάτιο του, ο ξενοδόχος πηγαίνει το χαρτονόμισμα στο χασάπη στον οποίο χρωστάει ακριβώς 100 Ευρώ. O χασάπης παίρνει το χαρτονόμισμα και τρέχει να το δώσει στον κτηνοτρόφο που τον εφοδιάζει με κρέας. Ο κτηνοτρόφος παίρνει το χαρτονόμισμα και πηγαίνει να το δώσει στην πόρνη του χωριού που της χρωστάει κάποιες τρυφερές ώρες που πέρασαν μαζί. Εκείνη με τη σειρά της τρέχει και το δίνει στον ξενοδόχο που του χρωστάει μερικές βραδιές που χρησιμοποίησε τα δωμάτια του με τους πελάτες της. Όπως άφηνε το χαρτονόμισμα στη ρεσεψιόν, ο τουρίστας που μόλις κατέβηκε από το δωμάτιο του λέγοντας στον ξενοδόχο ότι δεν του αρέσει και άλλαξε γνώμη, αρπάζει το χαρτονόμισμα και φεύγει. Τελικά τίποτα δεν ξοδεύτηκε, κανείς δεν έχασε, κανείς δεν κέρδισε και όλα τα χρέη ξεχρεώθηκαν! Μήπως έτσι θα βγούμε από την κρίση;"

Όχι ΄τιποτα άλλο... αλλά ακόμα δεν έχουν διαβάσει Ηράκλειτο... Κάτι για την ΡΟΗ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ; Εσεις μα καταλάβατε... Αυτοί δεν λένε να βάλουν...κάτι... στο ακατοίκητο τους....

CARPE DIEM - AΔΡΑΞΕ ΤΗ ΜΕΡΑ ΣΟΥ.

Aionios-Eternauta

CARPE DIEM-ΑΔΡΑΞΕ ΤΗ ΜΕΡΑ!!!

ΑΝ ΣΟΥ ΕΛΕΓΕ ΚΑΠΟΙΟΣ ΟΤΙ ΣΟΥ ΑΠΟΜΕΝΟΥΝ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ ΖΩΗΣ....

ΤΙ ΘΑ ΕΚΑΝΕΣ;

ΤΙ ΘΑ ΗΘΕΛΕΣ ΝΑ ΠΕΙΣ ΚΑΙ ΣΕ ΠΟΙΟΝ;

ΚΑΝΕ ΜΙΑ ΛΙΣΤΑ ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΝΟΙΩΘΕΙΣ ΟΤΙ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ...

ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΘΑΝΑΤΟΙ, ΑΝ ΚΑΙ ΖΟΥΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΠΙΣΤΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ.

ΚΟΙΤΑΞΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΓΥΡΩ ΣΟΥ ΣΑΝ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΜΟΝΟ 4 ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ ΖΩΗΣ-

ΔΕ ΜΟΙΑΖΕΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ;

ΑΔΡΑΞΕ ΤΗ ΜΕΡΑ , ΣΗΜΕΡΑ.

ΚΑΝΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ.

ΖΗΣ' ΤΟ ΔΥΝΑΜΙΚΑ, ΔΩΣ' ΤΑ ΟΛΑ ΚΑΙ ΑΠΛΩΣ ΔΕΣ ΤΙ ΘΑ ΛΑΒΕΙΣ ΩΣ ΑΝΤΑΠΟΔΟΣΗ!!!

ΑΙΩΝΙΟΣ ΕΦΗΒΟΣ... JOHNPARK

Aionios-Eternauta

ΣΗΜΕΡΑ ΕΧΕΙ ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΕΝΑΣ ΑΙΩΝΙΟΣ ΕΦΗΒΟΣ... Ο JOHNPARK
ΕΝΑΣ ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ... ΕΥΓΕΝΗΣ, ΧΙΟΥΜΟΡΙΣΤΑΣ... ΔΙΚΑΙΟΣ... ΓΕΝΝΑΙΟΔΩΡΟΣ, ΕΝΑΣ ΟΜΟΡΦΟΣ ΚΑΛΟΚΑΡΔΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ...ΚΑΙ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΣ ΦΙΛΟΣ.
ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΜΑΘΕ ΝΑ ΜΑΓΕΥΟΜΑΣΤΕ ΜΕ ΤΗΝ ΝΥΧΤΑ.. ΚΑΙ ΝΑ ΠΛΑΘΟΥΜΕ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΠΡΙΓΚΙΠΕΣ....ΝΕΡΑΙΔΕΣ ΚΑΙ ΞΩΤΙΚΑ...
ΓΙΑ ΑΓΑΠΕΣ ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΚΑΙ ΑΙΩΝΙΕΣ ΓΙΑ ΨΥΧΕΣ ΠΟΥ ΣΜΙΓΟΥΝ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΧΙΛΙΩΝ ΑΙΩΝΩΝ ΚΑΙ ΒΑΖΟΥΝ ΦΩΤΙΑ ΣΤΑ ΟΝΕΙΡΑ...
ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΑΛΗΘΙΝΑ ΕΥΓΕΝΗ ΑΓΑΠΗΤΟ ΦΙΛΟ ΕΥΧΟΜΑI ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΛΑ ΧΡΟΝΙΑ ΟΜΟΡΦΑ, ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΑ...
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ.....ΤΟΥ JOHN PARK

H NYXTA AYTH HTAN ΟΝΤΩΣ ΜΑΓΙΚΗ ΚΡΑΤΗΣΕ ΩΡΕΣ ΠΟΛΛΕΣ
ΠΕΡΠΑΤΗΣΑΝ ΣΤΗΝ ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ, ΨΥΧΕΣ ΠΟΛΛΕΣ. ΨΥΧΕΣ ΠΟΥ ΕΙΧΑΝ ΜΑΘΕΙ ΝΑ ΠΕΡΠΑΤΟΥΝ ΜΟΝΟ ΜΕΡΑ... ΨΥΧΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΑ.. ΨΥΧΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΞΕΡΑ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ... ΓΝΩΡΙΣΑ ΣΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΜΕ ΚΑΡΔΙΑ.... ΠΟΥ ΜΙΛΗΣΑΝ ΜΕΣΑ ΜΟΥ... ΠΟΥ ΚΡΑΤΗΣΑΝ ΖΩΝΤΑΝΟ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΠΟΥ ΚΟΥΒΑΛΟΥΣΑ... Η ΝΥΧΤΑ ΤΟΥΤΗ ΕΒΓΑΛΕ ΗΧΟΥΣ... ΚΑΙ ΦΤΕΡΑ.... ΠΛΗΜΜΥΡΙΣΕ ΑΡΩΜΑΤΑ ΓΕΜΙΣΕ ΜΕ ΑΣΤΡΑ ΠΟΥ ΚΟΥΡΝΙΑΖΑΝ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΗΣ...ΕΓΙΝΕ Η ΝΥΧΤΑ ΤΟΥΤΗ ΤΑΞΙΔΙ ΜΑΓΙΚΟ ..ΣΑΝ ΤΟ ΝΕΡΟ...ΕΓΙΝΕ ΟΝΕΙΡΟ ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΘΗΚΕ ...ΕΓΙΝΕ ΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙ ΖΕΣΤΟ ΜΕΣ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ....
ΕΤΟΥΤΗ Η ΝΥΧΤΑ ΗΤΑΝ ΟΝΤΩΣ ΜΑΓΙΚΗ ..... ME KOITAZE ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ...... ΑΠΛΩΣΕ ΤΟ ΧΕΡΙ ΜΕ ΚΡΑΤΗΣΕ ΣΦΙΚΤΑ.....ΚΑΙ ΨΙΘΥΡΙΣΕ .... ΔΕΝ ΗΞΕΡΑ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΙ ΑΛΛΟΙ ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ ΣΑΝ ΚΑΙ ΜΕΝΑ... ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΛΑΤΡΕΥΟΥΝ ΤΙΣ ΠΛΗΓΕΣ ΤΟΥΣ. ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΕ ΟΝΕΙΡΑ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΖΩΗ ΣΤΙΧΟΥΣ Η ΜΙΚΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ..... ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΔΩΣΟΥΝ ΤΟΣΗ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΖΕΣΤΑΣΙΑ ΣΤΟΥΣ ΓΥΡΩ ΤΟΥΣ..... ΝΥΧΤΩΣΕ .. ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ ΔΕΝ ΦΩΤΙΣΕ ΑΠΟΨΕ ... ΝΑ ΗΞΕΡΕΣ ΠΟΣΟ ΦΟΒΑΜΑΙ ΚΑΙ ΕΓΩ....ΝΑ ΗΞΕΡΕΣ ΠΟΣΟ ΠΟΝΑΩ....ΕΛΑ ΠΑΡΕ ΤΟΝ ΠΟΝΟ
Η ΝΥΧΤΑ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝΕΙ ΤΗΝ ΣΚΕΨΗ... ΚΑΘΕ ΝΥΧΤΑ ΑΓΑΠΕΣ, ΟΝΕΙΡΑ , ΕΡΩΤΕΣ , ΠΑΡΕΛΑΥΝΟΥΝ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΑΣ...
KΑΘΕ ΝΥΧΤΑ ΚΑΘΕ ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΘΕ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΣΤΙΓΜΗ ΒΓΑΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ ΜΑΣ....
ΟΝΕΙΡΑ ΟΛΕΣ ΟΙ ΚΡΥΦΕΣ ΕΛΠΙΔΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΖΗΣΑΜΕ... Η ΤΟ ΤΕΛΕΙΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΝΕΡΑΙΔΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΡΙΓΚΙΠΑ Ο ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ ΧΑΜΕΝΟΣ ΣΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΤΩΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙΩΝ Η ΝΕΡΑΙΔΑ ΧΑΜΕΝΗ ΣΤΟ ΞΕΧΑΣΜΕΝΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ .... Η ΨΥΧΗ ΤΟΥΣ ΠΛΑΣΜΕΝΗ ΜΕ ΟΝΕΙΡΑ ΜΕ ΦΛΟΓΑ... ΧΙΜΑΙΡΕΣ ΝΑ ΚΥΝΗΓΑΝΕ ΤΗΝ ΜΟΙΡΑ ΤΟΥΣ... ΚΑΙ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΜΕ ΣΤΟΙΧΟΥΣ ΣΠΑΡΜΕΝΟΣ...ΚΑΙ ΠΕΡΠΑΤΟΥΣΑΝ ΠΑΝΩ
ΤΟΥΣ...ΔΕΝ ΠΟΝΟΥΣΑΝ ΠΙΑ....ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΠΙΑ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟ ΟΤΙ
ΤΟΥΣ ΠΛΗΓΩΝΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΓΚΙΞΕΙ....Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΡΑΤΑ
ΖΩΝΤΑΝΟΥΣ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΧΟΡΟ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ.... ΛΥΓΙΖΟΥΝ ΑΛΛΑ ΔΕΝ
ΣΠΑΝΕ ΧΑΡΗ ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗ... ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΜΟΝΟ.....



ΠΕΦΤΕΙ ΑΙΩΡΕΙΤΑΙ ΣΤΟ ΚΕΝΟ , ΤΟ ΡΥΑΚΙ ΤΡΑΓΟΥΔΑ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΑ .... ΠΕΦΤΕΙ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΛΕΞΗ ΨΕΛΛΙΖΕΙ , ΝΕΡΑΙΔΑ ΜΟΥ..... MIA ΛΑΜΨΗ!!! ΜΙΑ ΑΣΤΡΑΠΗ ... ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΕΦΤΕΙ ΠΙΑ ....ΑΠΛΑ ΠΕΤΑ.....
ΕΝΑ ΠΕΠΛΟ ΤΟΝ ΑΓΚΑΛΙΑΖΕΙ ΤΟΝ ΚΡΑΤΑ ΓΕΡΑ ΤΟΝ ΣΦΙΓΓΕΙ...
ΑΝΟΙΓΕΙ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΠΛΑ ΣΤΟ ΡΥΑΚΙ ,ΚΑΙ Η ΝΕΡΑΙΔΑ ΤΟΥ ΞΑΠΛΩΜΕΝΗ ΚΟΝΤΑ ΤΟΥ ... ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΠΕΠΛΟ... ΓΥΑΛΙΑ ΠΑΝΤΟΥ , ΜΙΚΡΑ ΔΙΑΜΑΝΤΙΑ ΠΟΝΟΥ... ΤΟ ΚΟΡΜΙ ΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΚΟΚΚΙΝΟ... ΑΙΜΑ.. ΚΑΙ ΓΥΑΛΙΑ ΜΑΖΙ ....ΠΟΝΟΣ... ΠΟΘΟΣ ΟΛΑ ΕΚΕΙ ... ΤΗΝ ΠΑΙΡΝΕΙ ΑΓΚΑΛΙΑ ΟΠΩΣ ΕΝΑ ΒΡΕΦΟΣ.. ΑΚΟΥΜΠΑ ΤΟ ΟΛΟΓΥΜΝΟ ΚΟΡΜΙ ΤΗΣ ΜΕΣ ΤΟ ΡΥΑΚΙ... ΧΙΛΙΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΡΟΔΑ ΧΟΡΕΥΟΥΝ ΣΤΟ ΝΕΡΟ... ΟΣΟ ΑΥΤΟ ΞΕΠΛΕΝΕΙ ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΗΣ. ΜΙΚΡΟΙ ΚΡΥΣΤΑΛΛΟΙ ΞΕΧΥΝΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΟΥ ....
ΑΡΩΜΑΤΑ ΠΟΘΟΥ ΤΟΝ ΠΛΗΜΜΥΡΙΖΟΥΝ .... ΤΗΝ ΚΟΙΤΑ ΜΑΓΕΜΕΝΟΣ... ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ ΡΙΧΝΕΙ ΜΙΑ ΔΕΣΜΗ ΤΟΥ, ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΓΥΜΝΟ ΚΟΡΜΙ ΤΗΣ... ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΑΠΟ ΠΟΘΟ. . ΤΗΝ ΠΟΘΕΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ, Η ΨΥΧΗ ΤΟΥ, ΤΟ ΚΟΡΜΙ ΤΟΥ!!!! ΤΗΝ ΠΟΘΕΙ ΟΠΩΣ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗΝ ΖΩΗ.... Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΤΡΕΜΕΙ .. ΤΗΝ ΞΑΠΛΩΝΕΙ ΔΙΠΛΑ ΤΟΥ , ΚΟΙΤΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΑ ΤΗΣ ΚΟΦΤΗ ΠΟΥ ΑΝΕΒΟΚΑΤΕΒΑΙΝΕΙ ... Η ΕΠΙΘΥΜΙΑ .... ΤΟ ΠΑΘΟΣ.. Η ΕΛΞΗ ΦΟΥΝΤΩΝΕΙ ... ΣΚΥΒΕΙ ΠΑΝΩ ΤΗΣ, ΧΑΖΕΥΕΙ ΤΟ ΚΟΡΜΙ ΤΗΣ , ΣΚΥΒΕΙ ΚΑΙ ΑΓΓΙΖΕΙ ΤΑ ΧΕΙΛΗ ΤΗΣ , ΧΙΛΙΕΣ ΗΔΟΝΕΣ ΧΟΡΕΥΟΥΝ ΣΤΟ ΚΟΡΜΙ ΤΟΥ, Η ΛΑΒΑ ΚΑΙΕΙ ΤΑ ΣΩΘΙΚΑ ΤΟΥ .... ΞΑΝΑΣΚΥΒΕΙ, ΑΓΓΙΖΕΙ ΤΑ ΧΕΙΛΗ ΤΟΥ ΣΤΟ ΜΕΤΩΠΟ ΤΗΣ.. ΕΝΑ ΔΑΚΡΥ ..ΕΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΟ .. ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ ...ΟΛΑ ΕΚΕΙ .... ΕΝΑ ΣΥΝΝΕΦΟ ΠΕΡΝΑ ΔΙΠΛΑ ΤΟΥ .... ΤΗΝ ΤΥΛΙΓΕΙ ΣΤΟ ΠΕΠΛΟ ΤΗΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΚΟΥΜΠΑ ΕΠΑΝΩ... ΤΗΝ ΧΑΖΕΥΕΙ ΠΟΥ ΤΟΥ ΤΗΝ ΠΑΙΡΝΕΙ ΜΑΚΡΙΑ... ΕΙΝΑΙ ΝΕΡΑΪΔΟΠΑΡΜΕΝΟΣ ... ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΟΠΑΡΜΕΝΟΙ ΔΕΝ ΑΓΓΙΖΟΥΝ ΤΙΣ ΝΕΡΑΙΔΕΣ ΤΟΥΣ ΜΟΝΟ ΤΙΣ ΑΓΑΠΟΥΝ...

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΑΡΚ

Μαργαριτάρια...

Aionios-Eternauta

Μετα τις φωτιές αύριο ανοίγουν τα σχολεία για να έχουμε μια νεα φουρνιά από.... κούτσουρα.... Μην ανησυχείτε.. Προηγούμενες χρονιές έχουν δώσει δείγματα γραφής για να ξέρετε τι θα περιμένετε από τις νεότερες γενιές...
Απολαύστε μερικά "μαργαριτάρια" που έχουν υπάρξει σε ελληνικά σχολεία! Προς γνώση και συμμόρφωση!

"Η Φιλική εταιρεία ήταν όλοι φίλοι και αγαπημένοι"
(Ιστορία Γ' Γυμνασίου Αθήνα 2003)

"Το Πρωτόκολλο της Πετρούπολης κολλούσε από παντού με την πρώτη"
(Ιστορία Γ' Γυμνασίου Αθήνα 2003)

"Εξισλαμισμός ήταν κάτι άνθρωποι από τη Σλαβία"
(Ιστορία Γ' Γυμνασίου Αθήνα 2003)

"Το στήθος είναι ένα εξάρτημα που φοράνε μόνο οι ωραίες γυναίκες"
(Από μαθητική έκθεση)

"Ο εξοστρακισμός ήταν μιά αρχαία τιμωρία, όπου σου έβαζαν έξι όστρακα και έπρεπε να τα χτυπήσεις και να τα σπάσεις με το κεφάλι. Μερικές φορές πετύχαινε, άλλες όχι"
(Από μαθητική έκθεση)

"Ανεμογκάστρι λέμε συνήθως τη γυναίκα που νομίζει ότι είναι έγκυος, αλλά δεν είναι. Ενοχος συνήθως είναι ο γκαστρίμυθος που την παρέσυρε σε ακολασίας ακατανόμαστες και αυτός είναι ύποπτος τύπος, με μισόκλειστα μάτια και στραβοπατημένα παπούτσια, που δίνει και το κακό παράδειγμα στους νέους και που μάλλον και κουκουές είναι"
(Από μαθητική έκθεση)

"Παρθένο δάσος είναι το δάσος όπου το χέρι του ανθρώπου δεν πάτησε ποτέ πόδι"
(Από μαθητική έκθεση)

"Η έλλειψη βλάστησης στην έρημο είναι κληρονομική"

"Την Οδύσσεια την έγραψε ο Ομηρος και την Ηλιάδα ο Ηλιάδης"

"Η άρπα παιζόταν από γυναίκες που ήταν παρθένες από τη μέση και κάτω"

"Ο παιάνας ήταν ο Εθνικός ύμνος της αρχαίας Παιανίας. Σήμερα τα ίχνη του χάνονται στα σκοτάδια του παρελθόντος"

"Ο δικτάτορας Μεταξάς έπινε πολύ κονιάκ"

"Η κυριότερη αιτία της εξάτμισης του νερού είναι η φωτιά κάτω από το κατσαρολάκι"
(Φυσική, Γυμνάσιο Λαγκαδά Θεσσαλονίκης, 1983)

"Οταν ο Οδυσσέας γύρισε πίσω στην Ιθάκη, βρήκε τους είκοσι ανεμιστήρες και την Πηνελόπη να τους δουλεύει στο φούλ"
(Γυμνάσιο Θηβών 1988)

"Οι Τούρκοι δεν μπόρεσαν να αντέξουν τις διατομικές βόμβες των Αμερικάνων και αναγκάστηκαν αν απελευθερώσουν την Ελλάδα" [σ.σ. Από την Πόλη έρχομαι...]
(Ιστορία Γυμνάσιο Καλλιθέας, 1996)

"Το τρίγωνο που φέρει δύο γωνίες λέγεται διαγώνιον"
(Γεωμετρία, Γυμνάσιο Ιωαννίνων, 1982)

"Οι δέκα εντολές γράφθηκαν από τον Σινά και παραδόθηκαν στον Μωυσή στην Πλάκα"
(Θρησκευτικά, Λύκειο Ξάνθης 1991)

"Η επανάσταση του '21 έγινε πρίν 1.821 χρόνια. Σήμερα γιορτάζουμε την τελική του πτώση"
(Ιστορία, Γυμνάσιο Κορίνθου 1989)

"Τρείς κύκλοι εφαπτόμενοι ο ένας με τον άλλον δμιουργούν τρίκυκλον"
(Μαθηματικά, Λύκειο Τρίπολης, 1991)

"Η μεγαλύτερη αντιστασιακή οργάνωση ήταν η ΕΣ-ΕΣ"
(Ιστορία, Λύκειο Αθήνας 2000)

"Ο Βασιλιάς του Βυζαντίου Ηρακλής νίκησε τους Πέρσες και τους καταπλάκωσε με τα βέλη που τα είχε βουτήξει με προσοχή στο δηλητήριο"
(Ιστορία Β' Γυμνασίου, Μοσχάτο 2002)

"Οι Τούρκοι έψησαν τον Μέγα Διάκο σε σούβλα, αν και ήταν πολύ σκληροί και έτρωγαν το κρέας και ωμό"
(Ιστορία Γυμνάσιο Καλλιθέας, 2002)

Tα Χερουβίμ και τα Σεραβίμ ήταν μικρά αγγελάκια που πετούσαν δεξιά-αριστερά στο πλάι των μεγάλων αγγέλων. Τα Χερουβίμ χερούβιζαν (δεξί πέταγμα) και τα Σεραβίμ σερούβιζαν (αριστερό πέταγμα). Στην ανάγκη υπήρχαν και τα Πτερουβίμ για πέταγμα κατευθείαν στη μέση.

Η παρτιτούζα είναι οι νότες της μουσικής που έχουν μπροστά τους οι μουσικοί της συμφωνικής ορχίστρας. Ο μαέστρος δεν θέλει παρτιτούζα. Αυτός και μόνο κρατάει τη βακέτα και την κουνάει τεντωμένη δώθε-κείθε, έχοντας κάτι το κοινόν στα οπίσθιά του. Το κοινό δεν παίρνει μέρος σε όλα αυτά, μόνο βλέπει και ακούει έντονα καταγοητευμένον από τη διέγερσιν.

Ο πρατήρας είναι λέξη δυσανόητη, δηλ, με δυο έννοιες. Μια όταν είναι σε ηφαίστειο και μια όταν δουλεύει σε πρατήριο.

Ενεργητική φωνή:Κυνηγάω τον λαγό.
Παθητική φωνή:Ο λαγός με κυνηγάει.

Οι βηταμίνες βρίσκονται ακριβώς ανάμεσα από τις αλφαμίνες και τις γαμαμίνες.

Η τάξη μου έχει 29 μαθητές. Απ'αυτούς οι 12 είναι μαθήτριες.

Η γωνία Α στην κορυφή του τριγώνου λέγεται Αγωνία, Στον πάτο της βάσης, δεξιά κι αριστερά λέγονται Παταγωνία.

Ο πατέρας μου έχει συνεργείο και φτιάχνει ντίζες για αμπραγιάζ, φρένα, εξωλέμβιες. Η μάνα μου το λέει ντιζάινερ και γελάμε όλοι κι ο πατέρας.

Η αξία ενός Χαμόγελου..

Aionios-Eternauta

Η αξία ενός χαμόγελου

Δε στοιχίζει τίποτα, όμως δημιουργεί πολλά.
Πλουτίζει αυτούς που το παίρνουν, χωρίς να φτωχαίνει αυτούς που το δίνουν.
Μια στιγμούλα είναι η ζωή του κι όμως η ανάμνησή του διαρκεί κάποιες φορές αιώνια.
Δεν υπάρχει κανένας τόσο πλούσιος, που μπορεί να κάνει χωρίς αυτό και κανένας φτωχός όσο αυτοί που το στερούνται.
Δημιουργεί ευτυχία μέσα στο σπίτι, συνδαυλίζει την καλή θέληση σε μια δουλειά, δημιουργεί ατμόσφαιρα.
Είναι μια ανάπαυση για τους κουρασμένους, ένα γλυκοχάραμα για τους αποθαρρημένους, ένα ηλιόφωτο για τους θλιμμένους και το καλύτερο αντίδοτο, που έχει η φύση, για τις στενοχώριες.
Και όμως, δεν μπορείς να το αγοράσεις, να το ζητιανέψεις, να το δανειστείς ή να το κλέψεις, επειδή δεν ωφελεί σε τίποτα εκτός αν σου το χαρίσουν.
Και αν μέσα στη φούρια της καθημερινής ρουτίνας, βρεθεί κάποιος συνάνθρωπός σας που από την πολλή κούραση δε σας χαρίσει ένα χαμόγελο, θα έχετε την καλοσύνη να αφήσετε ένα δικό σας.
Γιατί κανένας δεν έχει τόσο μεγάλη ανάγκη ένα χαμόγελο, όσο αυτός που δεν του απόμεινε κανένα για να το χαρίσει.

Τα δένδρα ...καίγονται όρθια..

23/8/09 Στο Βουνό της Πεντέλης.... έξω από το Νοσοκομείο Παίδων τα δέντρα καίγονται & πεθαίνουν όρθια για τρίτη φορά μέσα σε λίγα χρόνια. Μερικές φωτογραφίες για να μας θυμίζουν το έγκλημα των Νεοελλήνων. Όχι πως θα το ξεχάσουμε εύκολα! Θαναι οι βίλες που θα φυτρώσουν εκεί που ήταν πράσινο, αυτές που θα μας θυμίζουν ότι τα δέντρα στην Ελλάδα πεθαίνουν όρθια... από μια ασθένεια...πως τη λένε στα λατινικά...ααα! ναι!
Την "Οικοπεδο-καταπατίτικους" και "καψο-δασίτιδα-βιλοκατασκευάστικους".
Θα σας βλέπουμε πατριώτες... να βγαίνετε απο τις βίλες σας, να βάζετε τα παιδάκια σας στο 4Χ4 για να τα πάτε στο σχολείο. Εκεί θα μάθουν πως το κλίμα έχει αλλάξει λόγω περιβαλλοντικών αλλαγών, πως πρέπει να αγαπούμε το δάσος..κλπ, κλπ... Απλά Ντροπή σας! Όχι δεν είμαστε όλοι σαν εσάς...Όχι! "Μήνη ουκ υπερβήσετε"..

Αγάπη μέσα από τη διαφορετικότητα..

Aionios-Eternauta

Κάποτε η Άϊσα (ραντιγιαλλάχου άνχα) η σύζυγος του προφήτη, τον ρώτησε: - “Μ’ αγαπάς απεσταλμένε του Θεού?” και ο προφήτης απάντησε:

- “Ναι Άϊσα, φυσικά σ’ αγαπώ”. - “Πόσο?” ρώτησε η Άϊσα (ραντιγιαλλάχου άνχα) και ο προφήτης απάντησε:

- “Σαν τυφλός….” (Ahmed ibn Hanbal, al-Musnad, 6:210).

Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας μερικά ωραία σοφά λόγια του μεγάλου Σούφι, του Jalaladdin Rumi. Οι θρησκείες δεν είναι μονάχα για να χωρίζουν λαούς αλλά και να τους ενώνουν. Ο συνδετικός κρίκος, το Α και το Ω όλων των ορατών και αόρατων δυνάμεων είναι ή Αγάπη.. Ας δούμε και αυτή την οπτική πλευρά..

“Στην αγάπη να είσαι σαν τον ήλιο. Στη φιλία και στην αδερφοσύνη να είσαι σαν νερό που κυλάει. Στο να διορθώνεις τα λάθη, να είσαι σαν τη νύχτα. Στην ταπεινοφροσύνη να είσαι σαν τη γη. Στον θυμό να είσαι σαν νεκρός.

Να φαίνεσαι όπως είσαι ή να είσαι όπως φαίνεσαι”,

“Πόσους ανθρώπους είδα χωρίς να έχουν πάνω τους ένα κομμάτι ρούχο. Πόσα ρούχα είδα χωρίς να υπάρχουν μέσα τους άνθρωποι”,

“Το ότι το τριαντάφυλλο έχει αγκάθια, είναι που το έχει κάνει να μυρίζει όμορφα”,

“Μη πουλάς καθρέφτες στην αγορά των τυφλών, μην απαγγέλλεις ποιήματα στην αγορά των κουφών”,

“Μόνο δάκρια μπορούν να καθαρίσουν την εσωτερική μας βρομιά, όχι το νερό”,

“Αν δεν κλάψουν τα σύννεφα, πώς θα γελάσουν τα λιβάδια?”,

“Αυτός που από ένα αγκάθι καλλιεργεί ένα τριαντάφυλλο, μετατρέπει τον χειμώνα σε άνοιξη”,

“Τι είναι το χρυσάφι? Τι είναι η ψυχή? Τι είναι τα μαργαριτάρια αν δεν θυσιάζονται για το χατίρι μιας αγάπης και για μια γλυκιά καρδιά?”,

“Ότι είναι μέσα στη στάμνα, το ίδιο ρίχνει απ’ έξω”,

“Όποιος έχει μια ομορφιά, να ξέρει ότι είναι δανεική”,

“Μπορεί να φτάσεις στο πιο υψηλό σημείο αλλά ο φόβος να μη το χάσεις, θα σε σκοτώσει”,

“Τι είναι η δικαιοσύνη? Να βάζεις κάτι στο σωστό μέρος. Τι είναι η αδικία? Να παίρνεις κάτι από εκεί που πρέπει και να το βάζεις κάπου αλλού”,

“Το να επισκέπτεσαι τους φίλους χωρίς ένα δώρο, είναι σαν να πηγαίνεις στον μύλο χωρίς σιτάρι”,

“Αν έχεις μυαλό και καρδιά, κάνε φίλους και λύσε τις υποθέσεις σου με διάλογο”,

“Αυτός που ψάχνει να βρει έναν φίλο χωρίς ελαττώματα, τότε θα μείνει χωρίς φίλους”,

“Αν κάποιος λέει έναν όμορφο λόγο, είναι επειδή κάποιος τον ακούει και τον καταλαβαίνει”,

“Αν θέλεις να καταλάβεις ποιος είναι κάποιος, δες τους φίλους του”,

“Χωρίς ενδοιασμό ο λύκος θέλει να φάει το πρόβατο. Το ανόητο είναι ότι μερικές φορές το πρόβατο ερωτεύεται τον λύκο”,

“Κάποιος που η καρδιά του και ο λόγος του δεν είναι ένα, τότε ακόμα και αν γνωρίζει και μιλάει εκατό γλώσσες, θεωρείται ότι δεν έχει γλώσσα”,

“Όλο τον κόσμο έψαξα αλλά απέτυχα να βρω κάτι καλύτερο από τον καλό χαρακτήρα”.

Χώρος για δυό μπυρίτσες..

Aionios-Eternauta.

Ένας καθηγητής φιλοσοφίας εμφανίστηκε στην τάξη του με ένα μεγάλο χάρτινο κουτί.Χωρίς να μιλήσει, πήρε από την χάρτινη κούτα ένα άδειο γυάλινο βάζο και άρχισε να το γεμίζει με μικρές πέτρες. Οι μαθητές τον κοιτούσαν με απορία.Όταν το βάζο δεν χωρούσε άλλο, ρώτησε:

«Είναι γεμάτο το βάζο;» και οι μαθητές απάντησαν:

«Ναι, είναι γεμάτο».Αυτός χαμογέλασε και πάλι χωρίς να μιλήσει, πήρε από την χάρτινη κούτα ένα σακουλάκι με μικρά βοτσαλάκια και άρχισε να γεμίζει το βάζο, το κούνησε λίγο και τα βοτσαλάκια κύλησαν και γέμισαν τα κενά μεταξύ των πετρών.Όταν το βάζο δεν χωρούσε άλλο, ρώτησε:

«Είναι γεμάτο το βάζο;» και οι μαθητές γέλασαν και απάντησαν:

«Ναι, είναι γεμάτο».Αυτός χαμογέλασε και πάλι χωρίς να μιλήσει, πήρε από την χάρτινη κούτα ένα σακουλάκι με άμμο και άρχισε να την αδειάζει μέσα στο βάζο. Η άμμος χύθηκε και γέμισε όλα τα κενά μεταξύ των πετρών και των βότσαλων.Όταν το βάζο δεν χωρούσε άλλο, ρώτησε:

«Είναι γεμάτο το βάζο;» και οι μαθητές δίστασαν για λίγο, αλλά απάντησαν:

«Ναι, είναι γεμάτο».Αυτός χαμογέλασε και πάλι χωρίς να μιλήσει, πήρε από την χάρτινη κούτα δύο μπουκάλια μπύρες και άρχισε να τα αδειάζει μέσα στο βάζο. Τα υγρά γέμισαν όλα το υπόλοιπο κενό του βάζου.Όταν το βάζο δεν χωρούσε άλλο, ρώτησε:

«Είναι γεμάτο το βάζο;» και οι μαθητές γέλασαν αυτή την φορά και απάντησαν:

«Ναι, είναι γεμάτο».Τώρα, λέει ο καθηγητής, θέλω να θεωρήσετε το βάζο αυτό ότι αντιπροσωπεύει τη ζωή σας.- Οι πέτρες είναι τα πιο σημαντικά στην ζωή σας, τέτοια είναι η οικογένεια, ο σύντροφός σας, η υγεία σας, τα παιδιά σας, οι καλοί σας φίλοι. Οι πέτρες αντιστοιχούν στα πιο σημαντικά, τόσο σημαντικά, που ακόμα και αν όλα τα υπόλοιπα λείψουν, η ζωή σας θα εξακολουθήσει να είναι γεμάτη.- Τα βοτσαλάκια είναι τα άλλα πράγματα που έρχονται στην ζωή μας, όπως οι σπουδές μας, η εργασία μας, το σπίτι μας, το αυτοκίνητό μας, είναι μικρά πράγματα, βοτσαλάκια. Αν αυτά τα βάλετε πρώτα στο βάζο, δεν θα υπάρχει χώρος για τις πέτρες, τα σημαντικά της ζωής.- Η άμμος είναι όλα τα υπόλοιπα, τα πιο μικρά πράγματα της ζωής. Αν βάλεις πρώτα την άμμο στο βάζο, δεν θα υπάρχει χώρος ούτε για τα βότσαλα αλλά ούτε και για τις πέτρες.- Το βάζο είναι η ζωή σας.- Αν ξοδεύετε χρόνο και δύναμη για μικρά πράγματα, δεν θα βρείτε ποτέ χρόνο για τα πιο σημαντικά.- Ξεχωρίστε ποια είναι τα πιο σημαντικά για την ευτυχία σας.- Μιλήστε με τους γονείς σας, παίξτε με τα παιδιά σας, απολαύστε τον σύντροφό σας, προσέξτε την υγεία σας και χαρείτε τους φίλους σας.- Πάντα θα υπάρχει χρόνος για γνώση και σπουδές, πάντα θα υπάρχει χρόνος για εργασία, πάντα θα υπάρχει χρόνος για να φτιάξετε το σπίτι σας και το αυτοκίνητό σας, να πληρώσετε τον δήμο και το τηλέφωνο.- Όμως να φροντίσετε για τις πέτρες πρώτα.- Ξεχωρίστε τις προτεραιότητες σας.Οι μαθητές είχαν μείνει άφωνοι.

Ένας όμως ρώτησε: «Η μπύρα τι αντιπροσωπεύει;»Ο καθηγητής γέλασε και απαντά:

«Χαίρομαι που ρωτάς. Θα σας πω: δεν έχει σημασία πόσο γεμάτη είναι η ζωή σας, δεν έχει σημασία πόσο στριμωγμένος είσαι, γιατί πρέπει να ξέρεις:

«ΟΤΙ ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΙΓΟΣ ΧΩΡΟΣ ΓΙΑ ΔΥΟ ΜΠΥΡΙΤΣΕΣ.»

Aionios-Eternauta

GEORGE CARLIN
(Η γυναίκα του "έφυγε"...και ο George την ακολούθησε την ίδια χρονιά, τον Ιούλιο τού 2008).

Στον George Carlin (όσοι δεν τον γνωρίζουν, ήταν κωμικός στις δεκαετίες τού '70 και τού ΄80) η πλούσια ψυχική του διάθεση τού επέτρεπε να γράφει δυναμικά αλλά και διαχρονικά μηνύματα όπως το παρακάτω επειδή ό,τι έλεγε και έγραφε έβγαινε σαν... χείμαρρος μέσα από την καρδιά του.
Το μήνυμα τού George Carlin.
Το παράδοξο των καιρών μας είναι, ότι:
Ενώ έχουμε οικοδομήσει ουρανοξύστες, η διάθεση μας είναι χαμηλή, όσο ένα μονόροφο σπίτι.
Ενώ έχουμε κατασκευάσει δρόμους ταχείας κυκλοφορίας, είμαστε στενόμυαλοι και οι αντιλήψεις μας πιο στενές κι' από ένα σοκάκι.
Ενώ καταναλώνουμε περισσότερα, διαθέτουμε λιγότερα.
Ενώ αγοράζουμε περισσότερα, τ' απολαμβάνουμε λιγότερο.
Ενώ έχουμε μεγαλύτερα σπίτια, οι οικογένειές μας είναι μικρότερες.
Ενώ έχουμε στη διάθεσή μας περισσότερες ευκολίες, ο ελεύθερος χρόνος μας είναι ανύπαρκτος.
Ενώ υπάρχουν περισσότερα διπλώματα, και περισσότερες γνώσεις, η κοινή λογική είναι δυσεύρετη όπως λιγότερη είναι και η κρίση.
Ενώ υπάρχουν περισσότεροι ειδικοί, τα προβλήματα είναι περισσότερα.
Ενώ υπάρχουν περισσότεροι γιατροί, η υγεία τού σύγχρονου ανθρώπου (πνευματική και σωματική) είναι αρρωστημένη και εξαρτάται από κάθε είδους φάρμακα και ψυχοφάρμακα.
Πίνουμε πολύ, καπνίζουμε πολύ, ξοδεύουμε σπάταλα, αλλά τσιγκουνευόμαστε το γέλιο.
Οδηγούμε γρήγορα, αλλά σκαφτόμαστε αργά, Η κάθε είδους πείνα μας εξοργίζει και μας κάνει να οδηγάμε απερίσκεπτα με τα ηχεία στο... διαπασών.
Ξενυχτάμε, τάχα, για να χαλαρώσουμε, αλλά το πρωί ξυπνάμε πιο κουρασμένοι και κακό- κέφι.. Δεν έχουμε χρόνο για διάβασμα, αλλά αρκετό για την τηλεόραση και πολύ λίγο για να προσευχηθούμε.
Έχουμε πολλαπλασιάσει την περιουσία μας εις βάρος των αξιών.
Πολυλογούμε, ακατάπαυστα, αγαπάμε σπάνια και μισούμε.... συχνότατα.
Έχουμε μάθει πως να επιβιώνουμε, αλλά όχι να ζούμε.
Προσθέσαμε χρόνια στη ζωή, αλλά όχι ζωή στα χρόνια.
Πήγαμε - ήρθαμε στο φεγγάρι, αλλά υπάρχει πρόβλημα προκειμένου να διασχίσουμε τον δρόμο για να συναντήσουμε τον νέο μας γείτονα.
Κατακτήσαμε το διάστημα, αλλά δεν έχουμε καταφέρει να κατακτήσουμε τον εαυτό μας.
Κάνουμε μεγαλύτερα πράγματα, αλλά όχι καλύτερα.
Προσπαθούμε να καθαρίσουμε την ατμόσφαιρα, έχοντας δηλητηριασμένη την ψυχή μας.
Διασπάσαμε το άτομο, αλλά όχι τις προκαταλήψεις μας.
Γράφουμε περισσότερο, αλλά μαθαίνουμε λιγότερα.
Σχεδιάζουμε περισσότερα, αλλά επιτυγχάνουμε λιγότερα.
Μάθαμε να βιαζόμαστε, αλλά όχι να υπομένουμε και να... επιμένουμε.
Κατασκευάσαμε περισσότερα computers για να αποθηκεύουμε πληροφορίες, να παράγουμε περισσότερα αντίγραφα, αλλά επικοινωνούμε όλο και λιγότερο.
Βρισκόμαστε στην εποχή των γρήγορων τροφών, αλλά και τής αργής χώνευσής τους.
Είμαστε μεγαλόσωμοι, αλλά μικρόσωμοι στην προσωπικότητα. έχουμε μεγάλα έσοδα και επιφανειακές σχέσεις.
Ζούμε στην εποχή των δύο μισθών, αλλά περισσοτέρων διαζυγίων, πολυτελή σπίτια, αλλά διαλυμένα σπίτια.
Ταξιδεύουμε περισσότερο, αλλά τα ταξίδια είναι πολύ σύντομα.
Χρησιμοποιούμε σερβιέτες τής μιας χρήσης, αλλά έχουμε πετάξει στα σκουπίδια την ηθική ενώ οι γνωριμίες μας διαρκούν μια βραδιά.
Οι περισσότεροι πάσχουν από παχυσαρκία και προσπαθούν με χάπια να βρουν τη χαρά, την ησυχία, μα και τον θάνατο.
Είναι η εποχή τής επίδειξης, μα όχι τής σύνεσης.
Στις μέρες μας η τεχνολογία μπορεί να σου φέρει αυτό το γράμμα στην οθόνη τού Υπολογιστή σου όπου και μπορείς να επιλέξεις αν θα το κρατήσεις ή θα το πετάξεις στα σκουπίδια διαγράφοντάς το μ' ένα "κλικ".
Μην ξεχνάς, να διαθέτεις περισσότερο χρόνο για τους αγαπημένους σου επειδή δεν πρόκειται να είναι για πάντα κοντά σου.
Μην ξεχνάς, να λες μια καλή κουβέντα στο μικρό που σε θαυμάζει, διότι σύντομα αυτό το μικρό παιδί θα μεγαλώσει και θα είναι ο... διπλανός σου.
Μην ξεχνάς ν' ανοίγεις τη ζεστή σου αγκαλιά σε όποιον βρίσκεται δίπλα σου επειδή αυτή είναι ο μόνος θησαυρός που μπορείς να δώσεις από τα βάθη τής καρδιά σου χωρίς να σου κοστίσει μια... δεκάρα.
Να θυμάσαι να λες, πάντα στον σύντροφό σου «Σ' αγαπώ» και σ' όποιον αγαπάς, με ζέστη και αίσθηση. ΄Ενα φιλί κι' ένα αγκάλιασμα "μαντάρει" κάθε σχίσιμο που βγαίνει από μέσα από την πληγωμένη σου ψυχή.
Να θυμάσαι να κρατάς το χέρι τού αγαπημένου σου και να απολαμβάνεις τη στιγμή επειδή κάποια μέρα το πρόσωπο αυτό δεν θα βρίσκεται δίπλα σου.
Διέθετε χρόνο για την αγάπη και τον καλό λόγο, όπως επίσης και για κάθε καλή σκέψη που σου έρχεται στο μυαλό.
ΚΑΙ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΣ ΠΟΤΕ, Ο,ΤΙ!Η ζωή δεν μετριέται με τον αριθμό των αναπνοών που παίρνουμε, αλλά από τις στιγμές που αυτές.... "κόβονται".

Aionios-Eternauta

Χθες , Σήμερα , Αύριο !

Είπα στον φίλο μου,«Τη βλέπεις που ακουμπά τον ώμο του;Χθες ακουμπούσε στο δικό μου»Κι εκείνος είπε :«Αύριο θα ακουμπήσει στο δικό μου».Εγώ είπα,«Τη βλέπεις που κάθεται δίπλα του;Χθες καθόταν δίπλα σε μένα».Κι εκείνος είπε:«Αύριο θα καθίσει δίπλα σε μένα».Εγώ είπα,«Τη βλέπεις που πίνει από την κούπα του;Χθες έπινε από τη δική μου».Κι εκείνος είπε :«Αύριο θα πιει από την δική μου».Εγώ είπα,«Δες την πως τον κοιτάζει με μάτια ερωτευμένα.Χθες , έτσι με κοίταζε κι εμένα».Κι εκείνος είπε:«Αύριο θα κοιτάξει έτσι εμένα».Εγώ είπα:«Άκου την πως του ψιθυρίζει ερωτικά τραγούδια.Τα ίδια μου τραγουδούσε χθες εμένα.»Κι εκείνος είπε:«Αύριο θα τα τραγουδά σ’εμένα».Εγώ είπα:«Κοίτα την πως τον αγκαλιάζει.Και χθες αγκάλιαζε εμένα».Κι εκείνος είπε:«Κι αύριο θ’αγκαλιάζει εμένα».Εγώ τότε είπα:«Τι παράξενη γυναίκα που είναι!!!»Κι εκείνος είπε:«Είναι η ΖΩΗ».

«Από το βιβλίο : Σκέψεις & Διαλογισμοί του Χαλίλ Γκιμπράν»

Το μυστικό της επιτυχίας..

Aionios-Eternauta

«Ενας άνθρωπος που υποφέρει Πριν να είναι ανάγκη , υποφέρειΠερισσότερο απ’ οσο χρειάζεται» Σενέκα

Τι είναι αυτό που σε κρατάει από το να πλησιάσεις αυτόν τον άνδρα ή τη γυναίκα των ονείρων σου; Τι είναι αυτό που σε κρατάει από το ν’αρχίσεις αυτήν την καινούργια δουλειά που σχεδίαζες τόσα χρόνια; Γιατί αναβάλεις συνεχώς ν’αρχίσεις δίαιτα; Γιατί δεν τελειώνεις την εργασία σου; Τι είναι αυτό που σε εμποδίζει να ζήσεις τη ζωή που ονειρεύτηκες;

Η απάντηση είναι απλή : Αν και ξέρεις ότι όλα αυτά θα ήταν για το καλό σου – κι ότι θα φέρουν ευτυχία στη ζωή σου – δεν κάνεις τίποτα γιατί αυτή τη στιγμή πιστεύεις ότι θα υποφέρεις πιο πολύ προσπαθώντας παρά μένοντας εκεί που είσαι. Κι αν πλησιάσεις αυτόν που θέλεις και σε αρνηθεί; Αν αρχίσεις την καινούργια σου δουλειά και χάσεις χρήματα; Αν χάσεις τη σιγουριά που έχεις στην τωρινή σου δουλειά; Αν αρχίσεις τη δίαιτα , υποφέρεις τα πάνδεινα και μετά ξαναπάρεις πάλι όλα τα κιλά που έχασες; Γιατί λοιπόν να προσπαθήσεις; Για τους περισσότερους ανθρώπους ο φόβος να χάσουν είναι πολύ μεγαλύτερος από την επιθυμία να κερδίσουν. Οι περισσότεροι άνθρωποι κοπιάζουν για να κρατήσουν αυτό που έχουν, παρά διακινδυνεύουν για να κερδίσουν αυτό που πραγματικά θέλουν.

«Το μυστικό της επιτυχίας είναι να μάθεις ΕΣΥ να χειρίζεσαι τον πόνο και την ηδονή & όχι να σε μεταχειρίζονται ο πόνος & η ηδονή. Αν το κάνεις αυτό , τότε ελέγχεις ΕΣΥ τη ζωή σου. Αν δεν το κάνεις σε ελέγχει εκείνη»

Άντονυ Ρόμπινς

Για την αντιγραφή..aionios-eternauta (G.Kardamis, foto I.Tzaffa)

Aionios-Eternauta

Απίστευτες απαντήσεις από μικρά παιδιά
στο ερώτημα "Τί είναι αγάπη" :




Ρεβέκκα, 8 ετών
"Όταν κάποιος σε αγαπά, ο τρόπος που προφέρει το όνομά σου είναι διαφορετικός. Ξέρεις ότι το όνομά σου είναι ασφαλές στο στόμα του"

Βασίλης, 4 ετών
"Αγάπη είναι όταν ένα κορίτσι βάζει άρωμα κι ένα αγόρι άφτερ σέιβ και μετά βγαίνουν έξω μαζί και μυρίζουν ο ένας τον άλλον"

Κάρολος, 5 ετών
"Αγάπη είναι όταν βγαίνεις για φαγητό και δίνεις στον άλλο τις μισές τηγανιτές σου πατάτες χωρίς να του ζητάς να σου δώσει κι αυτός από τις δικές του"

Χριστίνα, 6 ετών
"Αγάπη είναι αυτό που σε κάνει να χαμογελάς όταν είσαι κουρασμένη"

Λευτέρης, 4 ετών
"Αγάπη είναι όταν η μαμά φτιάχνει καφέ για τον μπαμπά και πίνει πρώτα μια γουλιά εκείνη για να δει αν τον πέτυχε"

Δανιήλ, 7 ετών
"Αγάπη είναι όταν φιλιέσαι όλη την ώρα. Μετά βαριέσαι να φιλιέσαι αλλά θέλεις να είσαι συνέχεια μαζί με τον άλλον και να μιλάτε. Η μαμά μου και ο μπαμπάς μου έτσι κάνουν. Κι όταν φιλιούνται εμένα μου φαίνεται αηδία"

Αιμιλία, 8 ετών
"Αγάπη είναι όταν είσαι στο δωμάτιό σου τα Χριστούγεννα κι ανοίγεις τα δώρα. Αν σταματήσεις το άνοιγμα.... θ' ακούσεις την αγάπη"

Πάνος, 7 ετών
"Αν θέλεις να μάθεις να αγαπάς καλύτερα, πρέπει να ξεκινήσεις από έναν... φίλο που δεν χωνεύεις"

Τζένη, 8 ετών
"Αγάπη είναι όταν λες σ' ένα αγόρι ότι σου αρέσει το πουκάμισό του, κι αυτός το φοράει μετά κάθε μέρα"

Θωμάς, 7 ετών
"Σε μία σχολική εκδήλωση και πριν παίξω πιάνο, μ' έπιασε φόβος πάνω στη σκηνή.. Τότε κοίταξα κάτω και είδα τον μπαμπά μου να με χαιρετάει χαμογελώντας. Ήταν ο μόνος που το έκανε αυτό. Τότε μου πέρασε ο φόβος"

Μαρία, 8 ετών
"Η μαμά μου με αγαπάει πιο πολύ απ' όλους. Κανένας άλλος δεν έρχεται να με φιλήσει όταν πέφτω για ύπνο"

Κλαίρη, 6 ετών
"Η αγάπη είναι όταν η μαμά δίνει στον μπαμπά το καλύτερο κομμάτι από το φαγητό"


No comments!!!!!!!!

aionios-eternauta.

Όταν γνώρισα τους ανθρώπους αγάπησα τα ζώα! Πράγματι τα ζώα μας διδάσκουν!

Ποιός είπε πως οι άνθρωποι έχουν μοναχά αισθήματα.

Who says only humans have feelings?

Here he brings her food and attends to her with love and compassion

He brings her food but is shocked with her death and tries to move her
He finds out that his sweetheart is dead and will not come back to him - he cries out with adoring love...
He stands beside her and screams, saddened of her death
Finally he becomes aware that she will not return to him and has departed; stands beside her body in deep sorrow... These photographs, taken in the Ukraine.

'Love is not finding someone to live with; it's finding someone you don't want to live without.'

ΑΓΑΠΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΚΑΠΟΙΟΝ Ή ΚΑΠΟΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ ΜΑΖΙ ΤΟΥ/ΤΗΣ...

ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΚΑΠΟΙΟΝ/Α ΠΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΟΝ/Η.

Αφιερωμένο σ`εκείνους/ες που έκαναν την καρδιά μας να πονέσει. Και που ο πόνος, ακόμα μέσα μας υπάρχει να μας θυμίζει πως στο χωροχρόνο τίποτα δεν χάνεται. Ούτε μια λέξη. Ούτε μια ματιά.. Καλά ταξίδια για τις Ιθάκες σας..

Aionios-Eternauta

Κάποιο κρύο πρωινό του Ιανουαρίου, ένας άντρας κάθισε σε ένα κεντρικό σταθμό του μετρό και ξεκίνησε να παίζει το βιολί του. Έπαιξε για περίπου 45 λεπτά. Κατά τη διάρκεια αυτών των 45 λεπτών, δεδομένου ότι ήταν ώρα αιχμής, πέρασαν από μπροστά του αρκετές χιλιάδες άνθρωποι, οι περισσότεροι πηγαίνοντας στη δουλειά τους. Τρία λεπτά μετά την έναρξη της μουσικής, ένας μεσήλικας κύριος παρατήρησε ότι υπήρχε ένας μουσικός που έπαιζε βιολί, τον κοίταξε για λίγα δευτερόλεπτα και συνέχισε το βιαστικό του βηματισμό. Ένα λεπτό αργότερα, ο βιολιστής εισέπραξε το πρώτο του δολάριο, από μια κυρία που το πέταξε στο καπέλο του καθώς περνούσε από μπροστά του χωρίς να σταματήσει καθόλου. Λίγο αργότερα, κάποιος ακούμπησε στον τοίχο και τον άκουσε για λίγο, αλλά μετά κοίταξε το ρολόι του και έφυγε βιαστικός. Πιο πολύ από όλους τους περαστικούς, ασχολήθηκε μαζί του ένα τρίχρονο αγόρι που ήθελε να σταματήσει για να ακούσει, αλλά η μητέρα του τον τράβηξε για να συνεχίσουν τη διαδρομή τους. Το παιδί κοιτούσε συνεχώς προς τα πίσω καθώς απομακρυνόταν. Το ίδιο επαναλήφθηκε και με άλλα παιδιά και τους γονείς τους, οι οποίοι - χωρίς καμία εξαίρεση - τα τράβαγαν για να συνεχίσουν το δρόμο τους. Στα 45 λεπτά μουσικής, συνολικά σταμάτησαν για να ακούσουν - έστω και για λίγο - μόνο 6 άνθρωποι. Περίπου 20 άνθρωποι έριξαν λεφτά στο καπέλο καθώς συνέχιζαν να περπατούν, χωρίς να ελαττώσουν την ταχύτητα του βηματισμού τους. Η συνολική είσπραξη ήταν 32 δολάρια. Όταν η μουσική σταμάτησε και υπήρξε σιωπή, κανείς δεν το πρόσεξε. Κανείς δε χειροκρότησε, ούτε υπήρξε κανενός άλλου είδους αναγνώριση. Αυτό που δεν ήξερε κανείς ήταν ότι ο συγκεκριμένος βιολιστής ήταν ο
Joshua Bell, ένας από τους καλύτερους μουσικούς του κόσμου, και έπαιζε με ένα βιολί Stradivarius αξίας 3,5 εκατομμυρίων δολαρίων, κατασκευασμένο από τον ίδιο τον Antonio Stradivari το 1713. Δύο ημέρες νωρίτερα, ο Joshua Bell έπαιξε σε ένα κατάμεστο θέατρο της Βοστώνης και η τιμή ενός κάτω-του-μετρίου εισιτηρίου ήταν 100 δολλάρια. Ο Bell αμείβεται με περίπου 1000 δολάρια το λεπτό! Το συγκεκριμένο πείραμα, δηλαδή το να παίξει ο Joshua Bell στο σταθμό του μετρό incognito, οργανώθηκε από την εφημερίδα Washington Post, ως μέρος μιας κοινωνικής μελέτης περί του τι εκλαμβάνουμε ως σημαντικό, τι μας αρέσει, και σε τι δίνουμε προτεραιότητα. Η γενική περιγραφή του πειράματος ήταν: « Σε ένα συνηθισμένο περιβάλλον, σε μια ακατάλληλη ώρα, αντιλαμβανόμαστε το ωραίο; Σταματάμε για να το ευχαριστηθούμε; Αναγνωρίζουμε το ταλέντο σε ένα μη-αναμενόμενο περιβάλλον;»