Το μόνο που είναι σίγουρο είναι ότι διδάσκει πολλά. Η επιμονή στο όνειρο, οδήγησε τον γλάρο Ιωνάθαν στην εσωτερική πληρότητα.
Δε συμβιβάστηκε ποτέ με την ιδέα, ότι ο λόγος για να μάθει να πετά, είναι απλά για να βρίσκει φαγητό, όπως τον προέτρεπαν οι υπόλοιποι γλάροι του σμήνους.
Ο γλάρος Ιωνάθαν, πετούσε για τη χαρά του πετάγματος. Και το όνειρό του, δεν είχε όριο. Δεν το μετρούσε με τη ζυγαριά. Απλά το ένιωθε. Και η ανώτερη δύναμη που τον καθοδηγούσε, ποτέ δεν τον άφησε να χάσει την επαφή με το βαθύτερό του είναι. Ακόμη κι όταν λόγω της επιμονής του, έγινε απόβλητος από το υπόλοιπο σμήνος, ακόμη κι όταν ο συλλογικός τρόπος σκέψης, τον έκανε να αισθάνεται προβληματικός, ούτε τότε δεν τα παράτησε. Τελειοποίησε το πέταγμά του και εκείνοι που τον χλέυαζαν..εκείνοι που τον έδιωξαν από το σμήνος, απλά επειδή είχε βάλει το όνειρό του πάνω από την κοινωνική επιταγή, κάποια στιγμή τον ζήλεψαν για ό,τι είχε καταφέρει.
Και ο Ιωνάθαν, επέστρεψε. Όχι με διάθεση εκδίκησης. Αλλά με τη βαθύτερη επιθυμία, να δείξει το δρόμο. Να κάνει και τους άλλους γλάρους να καταλάβουν-όσους το επιθυμούσαν- ότι το θέμα δεν είναι να πετάς για το φαγητό. Το θέμα είναι να πετάς για τη χαρά του πετάγματος. Το θέμα είναι να κρατήσεις το όνειρό σου και να παλεύεις γι αυτό, αδιαφορώντας για τις κατευθύνσεις που σου δίνουν γλάροι, που έμαθαν να κάθονται στα βράχια, μαλώνοντας μεταξύ τους για το φαγητό. Ο γλάρος Ιωνάθαν, ποτέ δεν έχασε την επαφή με το όνειρο. Ή αν το θέλετε, ποτέ δεν έχασε την επαφή με το συναίσθημά του. Ή και πάλι αν το θέλετε, ποτέ δεν έχασε την επαφή με το αληθινό του Είναι.
Όλοι θα μπορούσαμε να είμαστε εν δυνάμει σαν το γλάρο Ιωνάθαν. Αρκεί να πιστέψουμε στο καλό που υπάρχει μέσα μας και να αναζητούμε την αλήθεια, με βάση αυτό. Στο δρόμο θα βρεθούν πολλοί γλάροι κάτω εκεί στο έδαφος που θα προσπαθήσουν να μας πείσουν για το αντίθετο. Πως δηλαδή, το όνειρο δεν έχει σημασία. Πως αρκεί να εξασφαλίζεις την τροφή και τα υπόλοιπα δε μετράνε. Και είναι πολλοί αυτοί οι γλάροι. Τεράστια η πίεση που ασκούν. Αλλά καμιά πίεση δε μπορεί να συγκριθεί, με την βαθύτερη αίσθηση, πως έχω χάσει το δρόμο μου. Πως ακολουθώ τυφλά και κάνω απλά αυτό που μου λένε. Σε όλους μας, υπάρχει ένας γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγκστον.. www.psychiatrosonline.gr
Ο ίδιος ὁ Μπάχ παραδέχτηκε, « Δὲν ξέρω τί ἤθελα νὰ πῶ μὲ τὸν Ἰωνάθαν», « Τὴν ὥρα ποὺ τὸν ἔγραφα, τὸ χέρι μου πήγαινε μόνο του. Λὲς καὶ τὸ ἔσπρωχνε κάποιος ἄλλος. Ὅταν τὸ λέω αὐτό, μὲ ἀποκαλοῦν τρελό». Ἴσως ὅμως οἱ ὄμορφες ἱστορίες νὰ μὴ γράφονται παρὰ μόνον ἔτσι:
Ἀπὸ ἕνα χέρι ποὺ τρέχει σὰν τρελὸ πάνω ἀπ` τὸ χαρτί, ἀποτυπώνοντας σκέψεις ἁπλές, στοιχειώδεις, χωρὶς φραστικὰ πυροτεχνήματα, χωρὶς ἀκροβασίες, ἀλλὰ μὲ ἕνα περίεργο «βάθος». Ἢ... ὕψος;
Γιατὶ αὐτὸ τὸ « ἀναρχικὸ παραμύθι» διαδραματίζεται στὰ ὕψη! .Παίζεται σ ̓ ἕνα ἐπίπεδο πολὺ πιὸ πάνω ἀπ ̓ τὸ καθημερινό, κι ὅμως πολὺ πιὸ σίγουρο, πιὸ σταθερὸ καὶ αἰώνιο
Ἔχει νὰ κάνει, ἀσφαλῶς μὲ τὶς δονήσεις μιᾶς χορδῆς, τεντωμένης ἀπ ̓ τὴ μιὰ ἄκρη τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς ὡς τὴν ἄλλη. Κι ἂν γεννάει ἐρωτήματα, ἀμφιβολίες, καχυποψία στὸν πραγματιστὴ ἀναγνώστη, μαγεύει ὅμως τὸν νοῦ, καὶ ἠλεκτρίζει τὴ φαντασία... Κάτι τέτοιο, περίπου εἶναι ὁ γλάρος Ἰωνάθαν. Στὸν πραγματικὸ Γλάρο Ἰωνάθαν, ποὺ ζεῖ στὸν καθένα μας
1972 'ή 73. Η πρώτη ανάγνωση του Γλάρου Ιωνάθαν σε 4 συνέχειες από την εφημερίδα "Νέα Πολιτεία". Δεν κατάλαβα ποτέ πως, μέσα στη Χούντα, τους ξέφυγε αυτή η δημοσίευση ενός απόλυτου ύμνου στην αναζήτηση της ελευθερίας... Στα 17 μου χρόνια είχα διαβάσει πολλά βιβλία, αλλά αυτό έμελε να είναι το ουσιαστικά τελευταίο. Αυτό που μου χάραξε ένα δρόμο, αυτό που δεν ξεπεράστηκε ποτέ από κανένα άλλο μέσα μου. Η συνέχεια; Το έγραψα στο χέρι με μελάνι συνολικά 2-3 φορές γιατί δεν υπήρχε το βιβλίο στα Ελληνικά.. Οι εφημερίδες χάθηκαν, αλλά ο Ιωνάθαν ποτέ. Ένα μοναδικό πέταγμα που μου χάραξε τη ζωή. Ο επίλογος στα γενέθλια μου, 46 χρόνια μετά. Δεν είναι τυχαίο, το όνομα Live -Free... της ομάδας μου.. ούτε η επιλογή του ονόματος στο Blogg, "Αιώνιος Ταξιδευτής του Απείρου"... Ο Γλάρος Ιωνάθαν θα ζει, θα πετά μέσα μου όσο θα ζω.
(Λεω να το τερματίσω στα 103 χρόνια ... 15/3/2058).
