Κ Ο Ι Ν Η Λ Ο Γ Ι Κ Η

Aionios-Eternauta

ΚΟΙΝΗ ΛΟΓΙΚΗ

Μια νεκρολογία που δημοσιεύτηκε στους Times του Λονδίνου. Δυστυχώς δεν υπάρχουν περισσότερα στοιχεία για τη δημοσίευση αυτή. Ωστόσο εκείνο που έχει σημασία δεν είναι η δημοσίευση ή όχι τής νεκρολογίας αυτής αλλά τούτο το περιεχόμενό της και μόνο.

Σήμερα πενθούμε το θάνατο μιας αγαπημένης παλιάς φίλης, τής Κοινής Λογικής, η οποία μας συντρόφευε για πολλά χρόνια. Κανείς δεν γνωρίζει με βεβαιότητα την ηλικία της αφού το μητρώο γέννησής της έχει χαθεί εδώ και πολύ καιρό σε γραφειοκρατικές διατυπώσεις. Θα τη θυμόμαστε ως κάποια που μας δίδαξε πολύτιμα μαθήματα όπως αυτά:

-Έχε την κοινή λογική να προστατεύεσαι. -Το πρωινό πουλί πιάνει το σκουλήκι. -Η ζωή δεν είναι πάντα δίκαιη, και... -Ίσως ήταν δικό μου το φταίξιμο. Κλπ.

Η Κοινή Λογική έζησε σύμφωνα με απλές, συνετές οικονομικές πολιτικές, όπως: Μην ξοδεύετε περισσότερα απ' αυτά που κερδίζετε, και... αξιόπιστες στρατηγικές: όπως: Υπεύθυνοι είναι οι ενήλικες και όχι τα παιδιά. Η υγεία της άρχισε να επιδεινώνεται ραγδαία όταν τέθηκαν σε ισχύ καλοπροαίρετοι αλλά αυταρχικοί κανονισμοί. Αναφορές για ένα 6χρονο αγόρι που κατηγορήθηκε για σεξουαλική παρενόχληση επειδή φίλησε μια συμμαθήτριά του, για εφήβους που αποβλήθηκαν από το σχολείο επειδή χρησιμοποίησαν στοματικό διάλυμα μετά το γεύμα και για έναν δάσκαλο που απολύθηκε επειδή επέπληξε έναν απείθαρχο μαθητή, απλώς επιδείνωσαν την κατάστασή της. Η Κοινή Λογική έχασε έδαφος όταν γονείς επιτέθηκαν σε δασκάλους επειδή έκαναν τη δουλειά που οι ίδιοι δεν είχαν καταφέρει να κάνουν αναφορικά με την πειθάρχηση τών ανυπάκουων παιδιών τους. Η υγεία της επιδεινώθηκε ακόμη περισσότερο όταν τα σχολεία υποχρεώθηκαν να παίρνουν τη γονική συναίνεση για να βάλουν αντηλιακό ή να δώσουν μια ασπιρίνη σ' ένα μαθητή αλλά δεν μπορούσαν να ενημερώσουν τους γονείς όταν μια μαθήτρια έμενε έγκυος και ήθελε να κάνει έκτρωση. Η Κοινή Λογική έχασε τη θέληση για ζωή όταν οι εκκλησίες έγιναν επιχειρήσεις και οι εγκληματίες τύγχαναν καλύτερης μεταχείρισης από τα θύματά τους. Η Κοινή Λογική δεν κατάφερε να ξεπεράσει το γεγονός ότι, όχι μόνο δεν μπορούσες να υπερασπιστείς τον εαυτό σου από ένα διαρρήκτη μέσα στο ίδιο σου το σπίτι, αλλά ο διαρρήκτης μπορούσε και να σε μηνύσει για βιαιοπραγία. Η Κοινή Λογική παραιτήθηκε τελικά από κάθε θέληση για ζωή όταν μια γυναίκα που τάχα δεν κατάλαβε ότι ένα αχνιστό φλιτζάνι καφέ ήταν ζεστό, έχυσε λίγο στην ποδιά της κι' ανταμείφθηκε άμεσα μ' έναν τεράστιο διακανονισμό. Πριν από το θάνατο τής Κοινής Λογικής είχε προηγηθεί ο θάνατος τών γονιών της, τής Αλήθειας και τής Εμπιστοσύνης, τής συζύγου Σύνεσης και τών παιδιών της Ευθύνης και Λογικής. Έχουν επιζήσει τα 4 ετεροθαλή αδέλφια της:

· Ξέρω τα Δικαιώματά μου

· Το Θέλω τώρα

· Κάποιος άλλος φταίει

· Είμαι θύμα

Στην κηδεία της δεν παρευρέθησαν πολλοί καθώς ελάχιστοι συνειδητοποίησαν ότι απεβίωσε. Αν τη θυμάστε ακόμα, προωθήστε το. Αν όχι, συνταχθείτε με την πλειοψηφία και μην κάνετε τίποτα.

www.aionios-eternauta.blogspot.com

Ο πανηγυρικός της 28ης Οκτωβρίου.

Aionios-Eternauta

Ο πανηγυρικός της 28ης Οκτωβρίου που ανέγνωσε από τον άμβωνα της Εκκλησίας ο θεολόγος του Γυμνασίου Σαγέικων Αχαίας, Γιώργος Μάλφας και άφησε άφωνους τους πάντες.

Μια φωνή περηφάνειας και αντίστασης μέσα από την οργή και την απελπισία...

Εβδομήντα χρόνια μετά.

Γιορτάζεις την Εθνική Αντίσταση του Λαού μας, τραγουδάς «γυναίκες Ηπειρώτισσες», υψώνεις αμήχανα σημαίες, χορεύεις από κεκτημένη συνήθεια στις πλατείες. Φέτος όμως, δυσκολεύεσαι να πεις το «ΟΧΙ». Δεν είσαι σίγουρος, αμφιβάλλεις. Φοβάσαι τους συνειρμούς, τις πιθανές παρεξηγήσεις. Τρέμεις τις συνέπειες.

Χρόνια τώρα, επαναλάμβανες τελετουργικά μονότονα το «ΟΧΙ» του παππού σου. Καμάρωνες τη θυσία του, θριαμβολογούσες αδαπάνητα για τα κατορθώματα και τους ηρωισμούς της γενιάς του. Στις δεκαετίες όμως που ακολούθησαν κατασπατάλησες νωχελικά την ελευθερία που σου χάρισε! Έφτιαξες τη ζωή σου. Το δικό σου, επιτέλους, σπίτι, και το δικό σου εξοχικό. Έκανες ταξίδια μακρινά και πολυδάπανα, σε προορισμούς εξωτικούς. Αγόρασες πρώτο και μετά δεύτερο αυτοκίνητο. Χρεώθηκες ασυλλόγιστα δάνεια, δόσεις και κάρτες που αφειδώς σου πρόσφεραν οι τράπεζες. Μπούχτισες τα παιδιά σου φροντιστήρια και ιδιαίτερα, να σπουδάσουν προσοδοφόρα επαγγέλματα, να γίνουν υψηλόβαθμα «στελέχη διοίκησης επιχειρήσεων». Εκμεταλλεύτηκες, με όλους τους δυνατούς τρόπους, τους μετανάστες που είχαν την ανάγκη σου, για να μαζέψουν τις ελιές σου, να χτίσουν και να καθαρίσουν το σπίτι σου, να. φυλάξουν τα παιδιά σου. Έπαιξες στο Χρηματιστήριο το κληρονομημένο βιος των γονιών σου και αγόρασες «αέρα» που σου πούλησαν οι αετονύχηδες της ελεύθερης αγοράς. Συναλλάχθηκες μ΄ αυτό το άθλιο κράτος κάτω απ΄ το τραπέζι κάμποσες φορές, δεν θυμάσαι και συ πόσες. για τη στρατιωτική θητεία του γιου σου, το διακανονισμό της εφορίας, το αυθαίρετο δίπλα στη θάλασσα, το διορισμό στην επίζηλη δημοσιοϋπαλληλία, τη λίστα αναμονής σε κάποιο νοσοκομείο. Διασκέδασες την πλήξη σου βόσκοντας αμέριμνα στα λιβάδια της τηλεόρασης, κάνοντας φωτοσύνθεση με την προπαγάνδα και το γούστο των αχρείων της κάθε εξουσίας. Ατίμασες την ψήφο σου ξανά και ξανά για μια «εξυπηρέτηση», εκδούλευση των φαύλων της κομματοκρατίας, των επαγγελματιών και των κληρονόμων της πολιτικής.

Φέτος όμως, τα πράγματα δεν είναι όπως παλιά. Η γιορτή δεν είναι πια γιορτή. Μεγάλα λόγια δεν βγαίνουν απ΄ το στόμα. Φειδωλή και ντροπαλή η εθνική σου αξιοπρέπεια προσποιείται, καμώνεται πως γιορτάζει κάτω απ΄ το αυστηρό βλέμμα της επιτήρησης. Στενάχωρα όλα. Μέσα μας, γύρω μας, παντού. «Το αδιέξοδο της χώρας στις ψυχές των κατοίκων της». Πατρίδα υποτελής και υπόχρεη. Πατρίδα «πεδίο βολής φθηνό». Πατρίδα έρμαιο της απληστίας των τοκογλύφων, των ισχυρών του χρήματος, των δανειστών που γυρεύουν πίσω τα λεφτά τους. Σε υποτιμούν σήμερα άμοιρη πατρίδα μου για να σε αγοράσουν τζάμπα αύριο.

Πεθαίνω σαν χώρα! Ακούς την κραυγή; Βλέπεις και συ το κακό που μας βρήκε; «Όποιος δεν έχει δει ανθρώπους να πεθαίνουν σφυροκοπημένοι από αόρατο χέρι στους δρόμους, δεν μπορεί να καταλάβει τι σημαίνει και τι είναι ο θάνατος μιας χώρας.».

Πατρίδα, κατοχή και αντίσταση: κι αν οι λέξεις άδειασαν με τα χρόνια, δεν φταίνε οι λέξεις, οι ζωές μας άδειασαν! Πριν λιποψυχήσουν οι λέξεις, λιποψυχεί το φρόνημα των ανθρώπων, η θέληση των λαών να παραμείνουν αδούλωτοι. Όχι παιχνίδια με τις λέξεις! Ποιος δικαιούται να μιλάει στη γιορτή σήμερα για πατρίδα, για κατοχή και αντίσταση; Οι πατριδοκάπηλοι που κάθε φορά, την κρίσιμη στιγμή, συνθηκολογούσαν με τον κατακτητή; Ή μήπως, οι πολιτικές και οικονομικές ελίτ που εγκατέλειπαν την πατρίδα και το λαό την ώρα της μάχης, για να επιστρέψουν κατόπιν ως εθνοσωτήρες και ελευθερωτές;

«Ποιος είναι, λοιπόν, πατριώτης;»

Ο Άρης Βελουχιώτης, το τραγικό αυτό σύμβολο της Αντίστασης του Λαού μας, έχει κάτι να σου πει:

«Ποιος είναι ο πατριώτης; Αυτοί ή εμείς; Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και τρέχει νάβρει κέρδη σ΄ όποια χώρα υπάρχουνε τέτοια. Γι΄ αυτό δε νοιάζεται κι ούτε συγκινείται με την ύπαρξη των συνόρων και του κράτους. Ενώ εμείς, το μόνο που διαθέτουμε, είναι οι καλύβες μας και τα πεζούλια μας. Αυτά, αντίθετα από το κεφάλαιο που τρέχει, όπου βρει κέρδη, δεν μπορούν να κινηθούν και παραμένουνε μέσα στη χώρα που κατοικούμε. Ποιος, λοιπόν, μπορεί να ενδιαφερθεί καλύτερα για την πατρίδα του; Αυτοί που ξεπορτίζουνε τα κεφάλαιά τους από τη χώρα ή εμείς που παραμένουμε με τα πεζούλια μας εδώ;»

Εδώ θα παραμείνουμε, δε θα φύγει κανείς, κυνηγημένε απ΄ όλους Καπετάνιε!

Εδώ, να φυλάμε τα πεζούλια που μας άφησες! Θα μοιραστούμε αν χρειαστεί ακόμη και τη φτώχια μας, την ανάγκη, την οργή μας, μα δεν θα εγκαταλείψουμε. Γι΄ αυτό.

«Τα καράβια μου καίω / δεν θα πάω πουθενά.

Κι ας μη μου ΄χεις χαρίσει ποτέ /

να χάδι ως τώρα / πάντα εδώ θα γυρνώ

από πείσμα και τρέλα θα ζω /

σε τούτη τη χώρα / ώσπου να βρω νερό

γιατί ανήκω εδώ.

Σταυρωμένη πατρίδα /

μες στα μάτια σου είδα /

της ανάστασης φως».

(Τα καράβια μου καίω,

Ν. Πορτοκάλογλου)

Πάτρα, Οκτώβριος 2010

Ψωροκώσταινα...

Aionios-Eternauta

Στην εποχή που κυβερνούσε την Ελλάδα ο Καποδίστριας ζούσε στο Ναύπλιο μια ζητιάνα, που την έλεγαν «Ψωροκώσταινα».

Σε μια λοιπόν συνεδρίαση της Συνέλευσης, κάποιος θέλοντας να πει για τη φτώχεια του Ελληνικού Δημοσίου το παρομοίασε με την πασίγνωστη ζητιάνα.

Από τότε η λέξη επαναλήφθηκε στις συζητήσεις και τελικά επικράτησε. Μόνο που, όταν λέγεται τώρα δεν εννοεί το Ελληνικό Δημόσιο, αλλά ολόκληρη την χώρα...

Η όλη ιστορία της Ψωροκώσταινας (Ευ. Δαδιώτης, «Αιγαιοπελαγίτικα» τεύχος 13) είναι η εξής: «Δεν έχω τίποτα άλλο από αυτό το ασημένιο δαχτυλίδι κι αυτό το γρόσι. Αυτά τα τιποτένια προσφέρω στο μαρτυρικό Μεσολόγγι», είπε περήφανα η γριά πλύστρα Χατζηκώσταινα και τα άφησε πάνω στο τραπέζι που είχε στήσει στην πλατεία του Ναυπλίου η ερανική επιτροπή, εκείνη την Κυριακή του 1826.

Ύστερα από αυτή την απρόσμενη χειρονομία, κάποιος από το πλήθος φώναξε: «Για δείτε, η πλύστρα η Ψωροκώσταινα πρώτη πρόσφερε τον οβολό της.»

Κι αμέσως το φιλότιμο πήρε και έδωσε. Βροχή πέφταν πάνω στο τραπέζι λίρες, γρόσια και ασημικά. Αυτή ήταν η συνέχεια της φτωχής προσφοράς της πλύστρας Χατζηκώσταινας, που από εκείνη τη στιγμή αποθανατίστηκε με το παρατσούκλι «Ψωροκώσταινα». Και το παρανόμι αυτό κόλλησε έπειτα στην Ελλάδα.

Αλλά, ποιά ήταν αυτή η «Ψωροκώσταινα»; Ήταν η κάποτε αρχόντισσα των Κυδωνιών, του Αϊβαλιού, Πανωραία Χατζηκώστα, σύζυγος πάμπλουτου Αϊβαλιώτη εμπόρου, που φημιζότανε όχι μόνο για τα πλούτη του άνδρα της, μα και για τα πολλά δικά της κι ακόμα για την ομορφιά της.

Όταν αργότερα οι Τούρκοι πυρπόλησαν την πολιτεία του Αϊβαλί, και έσφαξαν άνδρες και γυναικόπαιδα, ανάμεσα σε αυτούς που σώθηκαν ήταν και η αρχόντισσα Πανωραία Χατζηκώστα, που είδε να σφάζουν οι Τούρκοι τον άνδρα της και τα παιδιά της. Κατά καλή της τύχη ένας ναύτης την βοήθησε και μαζί με άλλους την ανέβασε σε ένα καράβι που ξεμπάρκαρε στα Ψαρά.

Εκεί αναγνωρίστηκε από τον ομοιοπαθή της Βενιαμίν τον Λέσβιο, την προστάτεψε και τον ακολούθησε στην Πελοπόννησο. Στο Ναύπλιο, ο Βενιαμίν παρέδιδε μαθήματα για να ζήσει και η Πανωραία, για να ζήσει, άρχισε να ξενοπλένει και αργότερα, με σαλεμένα σχεδόν τα λογικά της, ζητιάνευε στους δρόμους του Ναυπλίου.

Έπειτα από το περιστατικό του εράνου στο Ναύπλιο, όταν έφτασε ο Καποδίστριας στην Ελλάδα, τη συμμάζεψε κι όταν ίδρυσε το ορφανοτροφείο, η Πανωραία, που τώρα έγινε γνωστή με το παρανόμι «Ψωροκώσταινα», προσφέρθηκε να πλένει τα ρούχα των ορφανών χωρίς καμιά πληρωμή.

Aionios Eternauta.. Έτσι λοιπόν... Πανωραία ή Ψωροκώσταινα...Όπως η Ελλάδα μας.. Όμορφη & Παράξενη Πατρίδα...πανωραία & Ψωροκώσταινα..όπως την κατάντησαν ανίκανοι "άρχοντες" & ανάξιοι νεο.. Έλληνες ..

Πλούτος, Ευτυχία, Αγάπη..

Aionios-Eternauta

Βγαίνοντας μια μέρα μια γυναίκαι από το σπίτι της είδε τρείς παραμυθένιους γέροντες με μακριές λευκές γενειάδες, να στέκονται στον μπροστινό κήπο. ‘Εψαξε στο νου της αλλά δεν τους αναγνώρισε.
- Δεν μου φαίνεται να σας ξέρω, αλλά θα πρέπει να πεινάτε. Κοπιάστε να σας βάλω κάτι να φάτε...είπε η νοικοκυρά.
- Ο νοικοκύρης είναι μέσα; ρώτησαν εκείνοι...
- Οχι, λείπει, είπε η γυναίκα...
- Τότε δε μπορούμε να περάσουμε ακόμη, απάντησαν ξανά εκείνοι.
Οταν αργά το βράδυ γύρισε ο σύζυγός της, εκείνη του διηγήθηκε τι συνέβη.
- Πήγαινε πες τους ότι γύρισα και προσκάλεσε τους να περάσουν, της είπε ο άντρας της αφού την άκουσε κι εκείνη βγήκε και τους κάλεσε μέσα.
- Δεν μπαίνουμε ποτέ σ' ένα σπίτι όλοι μαζί, είπαν οι γέροντες...

- Και γιατί; ρώτησε η γυναίκα...
Ο ένας απ' αυτούς της εξήγησε:
- Το όνομα αυτού (κι έδειξε έναν από τους γέροντες), είναι Πλούτος...Το όνομα εκείνου (κι έδειξε τον άλλον) είναι Επιτυχία κι εγώ ονομάζομαι Αγάπη.... Αν θέλετε τώρα πηγαίνετε μέσα και συναννοηθείτε με το σύζυγό σας ποιόν από εμάς θέλετε να περάσει.
Η γυναίκα μπήκε σπίτι της κι ανάφερε στον άντρα της αυτά που της είπαν οι τρεις γέροντες. Εκείνος ενθουσιάστηκε.
- Υπέροχα! Το καλύτερο είναι να προσκαλέσουμε τον Πλούτο. Ας περάσει μέσα κι ας γεμίσει το σπίτι μας με πλούτη...
Η σύζυγος διαφώνησε.
- Αγάπη μου, γιατί να μην καλέσουμε την Επιτυχία;
Η κόρη τους άκουγε απ'ό την άλλη άκρη του σαλονιού και μπήκε στη μέση:
- Δεν θα ήταν καλύτερο να προσκαλέσουμε την Αγάπη; Ετσι το σπιτικό μας όλο θα γεμίσει με αγάπη...
- Έχεις δίκιο! Πήγαινε να καλέσεις να φιλοξενήσουμε την Αγάπη, είπε ο πατέρας.
Η νοικοκυρά βγήκε και ρώτησε τους τρείς γέροντες:
- Ποιός από σας είναι η Αγάπη; Παρακαλώ περάστε να σας περιποιηθούμε...
Αυτός που ονομαζόταν Αγάπη σηκώθηκε και προχώρησε προς το σπίτι, ενώ κι οι άλλοι δυο τον ακολούθησαν. Γεμάτη έκπληξη η γυναίκα ρώτησε τον Πλούτο και την Επιτυχία:
- Εγώ κάλεσα μόνο την Αγάπη, γιατί μπαίνετε όλοι σας μέσα;
Και οι τρεις γέροντες απάντησαν όλοι μαζί:
- Αν είχατε καλέσει τον Πλούτο ή την Επιτυχία, τότε οι άλλοι δυό θα μέναμε απέξω, αλλά εφ' όσον καλέσατε την Αγάπη, εκεί που αυτή πηγαίνει κι εμείς ακολουθούμε. Οπουδήποτε υπάρχει Αγάπη, εκεί υπάρχουν επίσης Πλούτος κι Επιτυχία...

Σχόλιο Aionios-Eternauta : Τίποτα δεν είναι πιό απλό αλλά συνάμα & πιο σύνθετο από το να μάθεις να αγαπάς...

Εκθεση απο μαθητή του δημοτικού με θέμα: «Τί να ζητήσω απο τον Θεό».

Aionios-Eternauta

«Θεέ μου, απόψε σου ζητάω κάτι που το θέλω πάρα πολύ.

Θέλω να με κάνεις τηλεόραση! Θέλω να πάρω τη θέση της τηλεόρασης που είναι στο σπίτι μου.

Να έχω... το δικό μου χώρο. Να έχω την οικογένειά μου γύρω από μένα. Να με παίρνουν στα σοβαρά όταν μιλάω.

Θέλω να είμαι το κέντρο της ... προσοχής και να με ακούνε οι άλλοι χωρίς διακοπές η ερωτήσεις. Θέλω να έχω την ίδια φροντίδα που έχει η τηλεόραση όταν δεν λειτουργεί...

Όταν είμαι τηλεόραση, θαχω την παρέα του πατέρα μου όταν έρχεται σπίτι από τη δουλειά, ακόμα κι αν είναι κουρασμένος. Και θέλω τη μαμά μου να με θέλει όταν είναι λυπημένη και στενοχωρημένη, αντί να με αγνοεί. Θέλω τ' αδέλφια μου να μαλώνουν για το ποιος θα περνάει ώρες μαζί μου.

Θέλω να νοιώθω ότι η οικογένειά μου αφήνει τα πάντα στην άκρη, πότε - πότε, μόνο για να περάσει λίγο χρόνο με μένα.

Α Και το τελευταίο, κάνε με έτσι ώστε να τους κάνω όλους ευτυχισμένους και χαρούμενους. Θεέ μου, δε ζητάω πολλά. Θέλω μόνο να γίνω σαν μια τηλεόραση!»

H δασκάλα που το διάβασε (καθώς βαθμολογούσε) την έκανε να κλάψει.

Ο σύζυγός της που μόλις είχε μπει στο σπίτι, τη ρώτησε: «τι συμβαίνει;»

Αυτή απάντησε: «Διάβασε αυτή την έκθεση, την έχει γράψει ένας μαθητής μου».

Ο σύζυγος είπε: «Το καημένο το παιδί. Τι αδιάφοροι γονείς είναι αυτοί!»

Τότε αυτή τον κοίταξε και είπε: «Αυτή η έκθεση είναι του γιου μας!..»

(Πηγή Τρωκτικό)...Αφιερωμένο στα παιδιά μας...

Εθνικόν δάνειον δύο εκατομμυρίων χρυσών λιρών

Aionios-Eternauta

Στις 7 Φεβρουαρίου 1825 κι ενώ η επανάσταση βρισκόταν σε πολύ

κρίσιμη καμπή, «συνωμολογήθη εν Λονδίνω, εθνικόν δάνειον δύο εκατομμυρίων χρυσών λιρών, δια την χρηματοδότησιν του αγώνος».

Ρίξτε μια ματιά στην κατανομή αυτού του δανείου:

- Το δάνειο συμφωνείται στο 55% της ονομαστικής του αξίας, για να καλυφθούν οι επισφάλειες των Άγγλων πιστωτών, δηλαδή αυτομάτως τα 2.000.000 γίνονται 1.100.000 λίρες(!!!). Εμείς βέβαια πληρώναμε τόκους για 2.000.000.

Από τα 1.100.000 κρατούνται προκαταβολικά:

- Τόκοι δύο χρόνων 200.000 λίρες

- Μεσιτικά 68.000 λίρες

- Εξαγορά ομολογιών δανείου 212.000 λίρες

- Συμβολαιογραφικά 13.700 λίρες

- Έξοδα Ελλήνων (!) μεσαζόντων 15.487 λίρες.

Από τα εναπομείναντα, στέλνονται στις ΗΠΑ 156.000 λίρες για την κατασκευή δύο φρεγατών. Τελικά κατασκευάστηκε μόνο μία, που ήρθε στην Ελλάδα μετά το τέλος της επανaάστασης και την έκαψε ο Ανδρέας Μιαούλης με τα ίδια του τα χέρια την 1η Αυγούστου 1831 στο λιμάνι τού Πόρου, όταν επαναστάτησε κατά του Καποδίστρια και τα στρατεύματα τού Κυβερνήτη έκαναν γιουρούσι για να καταλάβουν τον εξεγερμένο στόλο. (Δεν το ξέρατε ούτε αυτό, έτσι;)

Επίσης, 123.000 λίρες μένουν στην Αγγλία για την αγορά έξι πολεμικών πλοιαρίων. Πήραμε μόνο το «Καρτερία» μετά την επανάσταση. Συνεχίζουμε:

- Για μισθοδοσία φιλέλληνα(;) Κόχραν 37.000 λίρες

- Για αποπληρωμή πολεμοφοδίων 77.200 λίρες

- Διάφοροι λογαριασμοί (;;!!) 47.000 λίρες

Έτσι, από τα 2.000.000 χρυσές λίρες, έφθασαν τελικά στην Ελλάδα μόλις 190.000 λίρες. Αντί αυτά τα ελάχιστα που απόμειναν να πάνε στον αγώνα κατά των Τούρκων, κατασπαταλήθηκαν στον εμφύλιο που είχε ξεσπάσει ανάμεσα στους Μωραϊτες και τους Ρουμελιώτες. Οι καπεταναίοι στρατολογούσαν κόσμο για να χτυπήσουν τους εσωτερικούς εχθρούς και πληρωνόντουσαν από τα λεφτά του δανείου. Άλλο πλιάτσικο κι εκεί, πέραν του γεγονότος ότι Έλληνες σκότωναν Έλληνες. Ο Γκούρας για παράδειγμα, είχε ένα σώμα εκατόν πενήντα ενόπλων, αλλά έκανε ψεύτικους καταλόγους για πεντακόσιους και τσέπωνε την μισθοδοσία και τα τροφεία τους. Το ίδιο και οι αντίπαλοι του.

Όταν λοιπόν ο Καποδίστριας ανέλαβε Κυβερνήτης, έδωσε εντολή στον Πρόεδρο της επιτροπής οικονομικών Ανδρέα Κοντόσταυλο, να κάνει μια απογραφή (να και η πρώτη απογραφή στην ιστορία μας.) της περιουσίας του κράτους. Το κείμενο της επιτροπής ήταν λεπτομερέστατο και εξαιρετικά σύντομο. Περιείχε μία μόλις πρόταση:

«Κύριε Κυβερνήτα, εις το ταμείον του κράτους ευρέθη έν μόνο νόμισμα και αυτό κίβδηλον

Τα πάντα Ρει

Aionios-Eternauta

Θα περάσει κι αυτό !

Τίποτε δεν πρόκειται να διαρκέσει για πάντα. Απολύτως τίποτε!

Όταν πέφτετε ψυχολογικά να σκέφτεστε το βασιλιά Σολομώντα. Ήταν ένας βασιλιάς που βίωνε πολλές ψυχολογικές μεταπτώσεις κατά τη διάρκεια της μέρας του. Όταν «ανέβαινε» έχανε τον αυτοέλεγχό του, έκανε πράγματα ενθουσιασμού για τα οποία μετανοούσε αργότερα. Αλλά και όταν «έπεφτε» ψυχολογικά, γινόταν ένα ράκος. Μελαγχολούσε, μιζέριαζε, του έφταιγαν όλοι και όλα.

Δυστυχώς, πολλοί άνθρωποι πάσχουν από την ίδια αρρώστια. Όταν κάποιος έχει επιτυχίες γίνεται αλαζόνας. Χάνει τον έλεγχο των σκέψεων και των πράξεών του. Ο Μέγας Αλέξανδρος σκότωσε τον Ηφαιστίωνα, τον καλύτερο του φίλο, σε μια κρίση αλαζονείας. Ο περίφημος Λεσέψ, ο άνθρωπος που έχτισε τη διώρυγα του Σουέζ, καταστράφηκε αργότερα από την ίδια αλαζονεία.

Για να επιστρέψουμε όμως στην ιστορία μας, ο Σολωμώντας κάλεσε έναν σοφό και του είπε: «Θέλω να μου πεις τι να κάνω όταν είμαι ανεβασμένος και χάνω τον έλεγχό μου αλλά και όταν είμαι πεσμένος και μιζεριάζω και δεν μπορώ να κοιμηθώ. Θέλω να μου δώσεις μια συμβουλή τι να κάνω σ΄ αυτές τις δύο περιπτώσεις». Ο σοφός του ζήτησε μερικές ημέρες καιρό για να σκεφτεί κι έφυγε. Μετά από δέκα ημέρες έρχεται ο σοφός και του λέει :

«Σου έχω γράψει κάτι σε μια περγαμηνή και θέλω να σε παρακαλέσω την περγαμηνή αυτή, να τη βάλεις πάνω στο γραφείο σου και όσο είσαι ανεβασμένος να τη διαβάζεις. Αλλά κι όταν είσαι πεσμένος, πάλι να τη διαβάζεις». Η περγαμηνή αυτή έγραφε : “Θα περάσει κι αυτό.”

Όταν είσαστε ανεβασμένοι και ...παραληρείτε από τις επιτυχίες ή τον ενθουσιασμό, να θυμάστε ότι θα περάσει κι αυτό. Ακριβώς το ίδιο να κάνετε και κάθε φορά που αισθάνεστε τη γη να τρέμει κάτω από τα πόδια σας. Τότε που η μελαγχολία σας στραγγαλίζει και οι σειρήνες της απογοήτευσης και της συμφοράς παιανίζουν το απαίσιο μοιρολόγι τους. Θα περάσει κι αυτό ! Θα ξαναβρείτε τον παλιό σας εαυτό.

Η ζωή σας θα ξαναγίνει όμορφη και φυσιολογική. Θα περάσει κι αυτό. Γιατί θα περάσει; Γιατί «τα πάντα ρει».

Γι αυτό θυμήσου. Θα περάσει κι αυτό. Δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά

(Απο το βιβλίο Μικρές Ιστορίες του Α. Αγγελάκη)

25 ΜΑΡΤΙΟΥ 1821.. ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Aionios-Eternauta

Απομνημονεύματα Στρατηγού Μακρυγιάννη

«Εκεί που ΄φκιανα τις θέσεις στους Μύλους, ήρθε ο Ντερνύς να με ιδεί.Μου λέγει:Τι κάνεις αυτού; Αυτές οι θέσεις είναι αδύνατες . Τι πόλεμο θα κάνετε με τον Μπραΐμη αυτού; Του λέγω:

Είναι αδύνατες οι θέσεις κι εμείς. Όμως είναι δυνατός ο Θεός που μας προστατεύει, και θα δείξουμε την τύχη μας σ΄ αυτές τις θέσεις τις αδύνατες. Κι αν είμαστε ολίγοι στο πλήθος του Μπραΐμη, παρηγοριόμαστε μ΄έναν τρόπο ότι η τύχη μας έχει τους Έλληνες πάντοτε ολίγους. Ότι αρχή και τέλος, παλαιόθε και ως τώρα, όλα τα θεριά πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε. Τρώνε από μας και μένει και μαγιά.

Και οι ολίγοι αποφασίζουν να πεθάνουν. Και όταν κάνουν αυτήνη την απόφαση, λίγες φορές χάνουν και πολλές κερδαίνουν. Η θέση όπου είμαστε σήμερα εδώ είναι τοιούτη. Και θα ιδούμε την τύχη μας οι αδύνατοι με τους δυνατούς.»

Κάνετε τις δικές σας γραμμές άμυνας αδέρφια… Μη φοβόσαστε τίποτα.. Η μαγιά μας είναι μοναδική στο χωροχρόνο της ιστορίας.

14/02/2010..

Ένα μικρό αγόρι μπήκε σ’ ένα κατάστημα που πουλούσαν κουτάβια.
-Πόσα χρήματα θέλετε για να μου δώσετε ένα κουτάβι;
- από 30 έως 80 ευρώ , απάντησε ο ιδιοκτήτης.
- Δυστυχώς έχω μόνο 10 ευρώ, μπορώ τουλάχιστον
να χαζέψω λίγο τα κουτάβια ;
Ο ιδιοκτήτης χαμογέλασε και σφύριξε δυνατά.
Μια σκυλίτσα μπήκε στο δωμάτιο, ακολουθούμενη από 5 κουταβάκια.
Το ένα από αυτά κούτσαινε, με αποτέλεσμα να μείνει λίγο πιο πίσω από τα άλλα κουταβάκια.
- Τι έχει αυτό το κουτάβι και κουτσαίνει; ρώτησε ο μικρός
Ο ιδιοκτήτης του εξήγησε πως το κουταβάκι είχε γεννηθεί με πρόβλημα στο γοφό και πως θα έμενε έτσι σε όλη του τη ζωή.
Ο μικρός ενθουσιασμένος του φώναξε αποφασιστικά
- Θέλω να το αγοράσω
- Όχι, δεν νομίζω να θέλεις ένα τέτοιο κουτσό κουτάβι, αλλά αν επιμένεις μπορώ να σου το χαρίσω
Ο μικρός ήταν περήφανος
- Θα προτιμούσα να αγοράσω το κουτάβι έστω και με ευκολίες και θα κάνω τα αδύνατα δυνατά να ξεπληρώσω το χρέος μου, δίνοντας ένα ποσό κάθε μήνα.
-Το κουτάβι αυτό είναι άχρηστο, πραγματικά δεν σου χρειάζεται, ποτέ δεν θα μπορέσει να τρέξει και να παίξει μαζί σου όπως τα άλλα σκυλιά....
του είπε γελώντας ο άντρας.
Τότε ο μικρός σήκωσε το μπατζάκι από το παντελόνι του και άφησε να ξεπροβάλλει το αριστερό του πόδι,
το οποίο υποστηριζόταν από ένα μεταλλικό σίδερο.
- Όπως βλέπετε, ούτε και εγώ θα μπορέσω να τρέξω και να παίξω μαζί του... επομένως το κουτάβι θα έχει κάποιον που το καταλαβαίνει....
Ο άντρας δάγκωνε τώρα τα χείλη του μην ξέροντας τι να πει.
Δακρυσμένος, προσπάθησε να χαμογελάσει και είπε:
- Εύχομαι... όλα τα κουτάβια να βρουν κάποτε ένα ιδιοκτήτη σαν κι εσένα...

Στην ζωή δεν μετράει το ποιος είσαι αλλά το αν κάποιος σε αγαπά, σε δέχεται και σε εκτιμά γι' αυτό που είσαι χωρίς όρους.
Δεν υπάρχει πιο όμορφο πράγμα στον κόσμο από το να πεις "Σ' ΑΓΑΠΩ" σ'αυτόν που αγαπάς.
Αν δε μπορείς να το πεις, γράψτο, εάν δε μπορείς να το γράψεις τότε τραγούδισέ το, χόρεψέ το. Βρες κάποιο τρόπο να το εκφράσεις, υπάρχουν πολλοί. Μην κουράζεσαι να το λες..
Κανείς δεν υπήρξε που να κουράστηκε να το ακούει!

..Αντίδωρο αντί του άψυχου εμπορικού Αγίου Βαλεντίνου...

Πηγή Ίντερνετ.Freedom

Πως Να παραμείνετε Νέοι..

Aionios-Eternauta

Χαρείτε τη βόλτα. Δεν υπάρχει εισιτήριο επιστροφής! Ο George Carlin λέει για τα γηρατειά! (Απόλυτα Διαυγές)

ΠΩΣ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΤΕ ΝΕΟΙ
1.Πετάξτε τους ασήμαντους αριθμούς. Αυτό συμπεριλαμβάνει την ηλικία, το βάρος και το ύψος. Αφήστε τους γιατρούς να νοιάζονται γι'αυτά. Γι'αυτό τους πληρώνετε άλλωστε.
2. Κρατήστε μόνον τους ευχάριστους φίλους. Οι γκρινιάρηδες σας ρίχνουν.
3. Να μαθαίνετε συνεχώς! Μάθετε περισσότερα για τους υπολογιστές, τις τέχνες, την κηπουρική, ο,τι δήποτε, ακόμη και για το ραδιόφωνο. Να μην αφήνετε ποτέ τον εγκέφαλο ανενεργό. «Ένα ανενεργό μυαλό είναι το εργαστήρι του Διαβόλου». Και το επίθετο του διαβόλου είναι Αλτζχάιμερ.
4.Απολαύστε τα απλά πράγματα.
5.Γελάτε συχνά, διαρκώς και δυνατά. Γελάστε μέχρι να σας κοπεί η ανάσα.
6.Τα δάκρυα τυχαίνουν... Υπομείνετε, πενθήστε, και προχωρήστε παραπέρα. Το μόνο άτομο, που μένει μαζί μας για ολόκληρη τη ζωή μας είναι ο εαυτός μας. Να είστε ΖΩΝΤΑΝΤΟΙ ενόσω είστε εν ζωή.
7.Περιβάλλετε τον εαυτό σας με ό,τι αγαπάτε, είτε είναι η οικογένεια, τα κατοικίδια, η μουσική, τα φυτά, τα ενδιαφέροντά σας, ο,τι δήποτε. Το σπίτι σας είναι το καταφύγιό σας.
8.Να τιμάτε την υγεία σας: Εάν είναι καλή, διατηρήστε την. Εάν είναι ασταθής, βελτιώστε την. Εάν είναι πέραν της βελτιώσεως, ζητήστε βοήθεια.
9.Μην κάνετε βόλτες στην ενοχή. Κάντε μια βόλτα στα μαγαζιά, ακόμη και στον διπλανό νομό ή σε μια ξένη χώρα αλλά ΜΗΝ πηγαίνετε εκεί που βρίσκεται η ενοχή.
10. Πείτε στους ανθρώπους που αγαπάτε ότι τους αγαπάτε, σε κάθε ευκαιρία.
ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΘΥΜΑΣΤΕ:Η ζωή δεν μετριέται από τον αριθμό των αναπνοών που παίρνουμε, αλλά από τις στιγμές που μας κόβουν την ανάσα Όλοι χρειαζόμαστε να ζούμε τη ζωή μας στο έπακρο κάθε μέρα!!
Το ταξίδι της ζωής δεν είναι για να φθάσουμε στον τάφο με ασφάλεια σ'ένα καλοδιατηρημένο σώμα, αλλά κυρίως για να ξεγλιστρούμε προς όλες τις πλευρές, πλήρως εξαντλημένοι, φωνάζοντας

«...ρε γαμώτο....τί βόλτα..»

Ο Θυμός και η αγάπη δεν έχουν όριο..

Aionios-Eternauta

Ενώ ένας άνδρας γυάλιζε το νέο αυτοκίνητό του, ο ηλικίας 5 ετών γιος του, πήρε μια πέτρα και γρατσούνισε με γραμμές μέρος του αυτοκινήτου.

Στο θυμό του απάνω, ο άνδρας αυτός πήρε το χέρι του παιδιού του και χρησιμοποιώντας ένα γαλλικό κλειδί, το χτύπησε πολλές φορές ..

Στο νοσοκομείο, το παιδί έχασε όλα τα δάχτυλά του λόγω των πολλαπλώνκαταγμάτων. Όταν το παιδί είδε τον πατέρα του με τα παραπονεμένα μάτια γεμάτα πόνο τον ρώτησε :
" Μπαμπά.. πότε θα μεγαλώσουν πάλι τα δάχτυλά μου; "
Το άτομο βουβό, πήγε πίσω στο αυτοκίνητό του και το κλώτσησε πολλές φορές. Σκεπτόμενος αυτό που έκανε, βρισκόμενος μπροστά στο αυτοκίνητο του και βλέποντας ξανά τις γρατσουνιές, αντιλήφθηκε ότι το παιδί του είχε γράψει με την πέτρα 'ΜΠΑΜΠΑ ΣΕ ΑΓΑΠΩ".

Την επόμενη ημέρα ο άνδρας αυτός αυτοκτόνησε ..

"Ο θυμός και η αγάπη δεν έχουν κανένα όριο" .

Η Επιλογή δικήσας για να έχετε μιαν όμορφη, καλή ζωή ....

Τα πράγματα υπάρχουν για να χρησιμοποιούνται, ενώ οι άνθρωποι είναι να για να αγαπηθούν.

Προσέξτε τις σκέψεις σας, γίνονται λέξεις.
Προσέξτε τις λέξεις σας, γίνονται ενέργειες.

Προσέξτε τις ενέργειές σας, γίνονται συνήθειες.

Προσέξτε τις συνήθειές σας που γίνονται χαρακτήρας .

Προσέξτε το χαρακτήρα σας , γίνεται το πεπρωμένο σας.

Φορτισμένο συναισθηματικά το πρώτο κείμενο της χρονιάς . Αλλά δεν ξεχνώ πως όλα τα ανώτερα στη ζωή ξεκινούν με βάση το συναίσθημα.. Καλή και ευλογημένη χρονιά για όλους