Aionios-Eternauta

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ...

Aionios-Eternauta

TΣΑΡΛΙ ΤΣΑΠΛΙΝ Ομιλία στα 70στά γενέθλια του.. Γεννήθηκε στις 16 Απριλίου 1889 στο Walworth μια γειτονιά του Λονδίνου και πέθανε στις 25 Δεκεμβρίου 1977 στην Ελβετία.


Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, μπόρεσα να καταλάβω ότι ο συναισθηματικός πόνος και η θλίψη απλώς με προειδοποιούσαν να μη ζω ενάντια στην αλήθεια της ζωής μου.
Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΤΗΤΑ
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, κατάλαβα σε τι δύσκολη θέση ερχόταν κάποιος, όταν του επέβαλα τις επιθυμίες μου. Και όταν μάλιστα δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή και ούτε ήταν
έτοιμος ο άνθρωπός, ακόμα και αν αυτός ήμουν εγώ.
Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, έπαψα να λαχταρώ για μια άλλη ζωή και έβλεπα γύρω μου ότι τα πάντα μου έλεγαν να μεγαλώσω.
Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΩΡΙΜΟΤΗΤΑ
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, κατάλαβα ότι σε κάθε περίσταση ήμουν στο κατάλληλο μέρος και πάντα στην κατάλληλη στιγμή. Αυτό με έκανε να γαληνέψω.
Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΑΛΗΘΕΙΑ
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, έπαψα να στερούμαι  τον ελεύθερο μου χρόνο και
κάνω μεγαλόπνοα σχέδια για το μέλλον. Σήμερα κάνω  μόνο ότι μου αρέσει και με γεμίζει χαρά,
ότι αγαπώ και κάνει την καρδιά μου να γελά. Με το δικό μου τρόπο και με τους δικούς μου ρυθμούς.
Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, απελευθερώθηκα από ότι δεν ήταν υγιεινό για μένα. Από φαγητά, άτομα, πράγματα, καταστάσεις και οτιδήποτε με απομάκρυνε από τον εαυτό μου.
Παλαιά αυτό το έλεγα «υγιή εγωισμό».
Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΑΥΤΑΓΑΠΗ
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, έπαψα να έχω πάντα δίκιο. Έτσι έσφαλα πολύ λιγότερο.
Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΑΠΛΟΤΗΤΑ
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, αρνήθηκα να συνεχίσω να ζω στο παρελθόν μου και να ανησυχώ για το μέλλον μου. Τώρα ζω κάθε μέρα την κάθε στιγμή που ξέρω ότι ΟΛΑ συμβαίνουν.
Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΠΛΗΡΟΤΗΤΑ
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, συνειδητοποίησα ότι, οι σκέψεις μου με έκαναν ένα άτομο μίζερο και άρρωστο.Όταν επικαλέστηκα τη δύναμη της καρδιάς μου η λογική μου βρήκε ένα πολύτιμο σύμμαχο.
Σήμερα αυτό το λέω ΣΟΦΙΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, κατάλαβα ότι, δεν πρέπει να φοβόμαστε τις αντιπαραθέσεις, τις συγκρούσεις και οποιαδήποτε προβλήματα αντιμετωπίζουμε με τον εαυτό μας ή με τους άλλους.
Σήμερα αυτό το λέμε ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ
Ξέρω ότι από τις εκρήξεις στο Σύμπαν γεννιούνται νέα αστέρια.
Σήμερα ξέρω ότι, ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ.


ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2014 ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΒΑΣΙΛΗ
ΠΟΥ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΕ ΝΑ ΤΟΥ ΔΩΣΕΙ Ο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ 
ΑΛΛΙΩΣ ΚΑΤΙ ΘΑΚΑΝΕ...ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ !!!

Γράμμα στον Άγιο Βασίλη

Αγαπητέ Άγιε Βασίλη, από τότε που ήμουν  μικρός ήθελα να σου γράψω ένα γράμμα αλλά  ποτέ δεν βρήκα το θάρρος που χρειαζόταν. Τώρα που βρήκα το θάρρος και τον καιρό δεν  είμαι πια μικρός, έτσι ίσως σε απογοητεύσω  που δεν θα σου ζητήσω ό,τι συνήθως κουβαλάς  στο σάκο σου.Τώρα, λόγω ηλικίας, εκτός των  άλλων είμαι αρκετά γενναιόδωρος και δεν θέλω  μόνο να μου φέρεις αλλά και να πάρεις. Αγαπητέ μου Άγιε Βασίλη. Είχα την ατυχία ή την  τύχη να καταλάβω από πολύ μικρός ότι τα  δώρα που έπαιρνα, όταν έπαιρνα, κάθε τέτοια  εποχή δεν τα έφερνες εσύ, αλλά ο πατέρας μου  Τώρα γιατί όλοι επέμεναν να με πείσουν ότι  αυτό ήταν δικό σου έργο, ποτέ δεν το κατάλαβα  Ίσως είναι ένα παιχνίδι των μεγάλων που  νομίζουν ότ τα παιδιά ποτέ δεν το κατανόησαν. Μου άρεσε όμως να τους βλέπω να πιστεύουν  ότι είχα πλήρη άγνοια και να το χαίρονται  ίσως και περισσότερο από εμένα. Τώρα  γιατί τα δώρα έπρεπε να είναι και σε κάλτσα  αυτό ήταν το τελείως ακατανόητο νομίζω και για  τους δύο. Αργότερα το έπαιζα και εγώ με τα  παιδιά μου, που κι αυτά γνώριζαν.  Βλέπεις όλη αυτή η ζωή είναι βασισμένη σε  ένα παιχνίδι που βάση του έχει το ψέμα. Πριν λίγες μέρες όμως σκέφτηκα ότι αλήθεια ή ψέμα,  χιλιάδες άνθρωποι περιμένουν αυτές τις ημέρες κάτι  να σου ζητήσουν. Ίσως κανείς δεν σκέφτηκε να σου  ζητήσει να πάρεις κάτι. Έτσι αποφάσισα να είμαι εγώ  αυτός που θα κάνει την πρωτοτυπία. Βέβαια, δεν  θα σου ζητήσω να πάρεις ένα αλλά πολλά.  Να κρατάς μεγάλο σάκο και γερό. Γιατί;  Θα καταλάβεις λίγο πιο κάτω από τον μικρό  κατάλογο που ακολουθεί. Βέβαια επειδή πρέπει να τηρήσω και το έθιμο θα σου  ζητήσω να φέρεις και κάτι. Μην είσαι περίεργος.  Υπομονή. Όλα θα τα διαβάσεις στη συνέχεια. Πριν από όλα θα ήθελα να πάρεις από τους μοναχικούς  ανθρώπους τη θλίψη που τους φόρτωσε η ζωή και η μοναξιά τους και να τους φέρεις λίγη χαρά  έστω και για τις λίγες αυτές ημέρες. Να πάρεις  την λύπη και την απόγνωση από το βλέμμα των  παιδιών, που ποτέ δεν κατάλαβαν γιατί έχασαν  τον ένα ή και τους δυο γονείς τους. Αυτό το  βλέμμα που δεν αφήνει και εμάς τους  «αθώους» να χαρούμε αυτές τις μέρες.  Να πάρεις την ατελείωτη νοσταλγία του  μετανάστη και να φέρεις κοντά τους την  πατρίδα που τόσο τους λείπει. Να πάρεις την απογοήτευση και να ξαναφέρεις τη  λύτρωση στον προδομένο σύντροφο. Να φέρεις στον άδικα φυλακισμένο την ελευθερία  που του τη στέρησαν και τώρα σαν το  φυλακισμένο πουλί δεν μπορεί να ανοίξει τα  φτερά του να πετάξει. Να πάρεις τη θύμηση για τα παλιά ευχάριστα  που πέρασαν και δεν θα ξαναγυρίσουν, αλλά  όχι την αξιοπρέπεια από τον ηλικιωμένο που  νιώθει πως γέρασε, που καταλαβαίνει ότι έγινε βάρος και να του φέρεις τη λύτρωση που θα τον  απαλλάξει από τους πόνους της ψυχής και του σώματος.  Ακόμα και το ήσυχο και χωρίς αγωνία τελευταίο  ταξίδι,θα είναι κι’ αυτό ένα πολύτιμο δώρο. Να πάρεις την απόγνωση από τη μάνα που βλέπει να φεύγει η ζωή από το παιδί της, γιατί  δεν έχει ούτε μια σταγόνα γάλα να του δώσει. Να πάρεις την απληστία, τη σκληρότητα και την  αγνωμοσύνη μας, που έγιναν ένας «φυσιολογικός»  τρόπος ζωής. Τέλος, για να  κρατήσουμε και το έθιμο,να φέρεις την ψυχική  υγεία σ’ αυτούς που, στοιβαγμένοι στα δημόσια  ή ιδιωτικά ψυχιατρεία, στις ελάχιστες αναλαμπές του  μυαλού τους, δεν καταλαβαίνουν που ζουν, γιατί  ζουν έτσι και σ’ αυτόν τον χώρο και πώς θα  απαλλαγούν από αυτή τη ζωή που οι ίδιοι σίγουρα  δεν την επέλεξαν.Να φέρεις τη γνώση που χάσαμε  και τις αξίες που ξεχάσαμε για να δικαιολογήσουμε  επιτέλους την ανθρώπινη ύπαρξη. Θα μπορούσα να σου γράψω πολλά να φέρεις και  πολύ περισσότερα να πάρεις, αλλά δεν θέλω να σε  βάλω σε δύσκολη θέση, γιατί ξέρω ότι αυτά που σου  ζητάω δεν περιλαμβάνονται στους κανόνες του παιχνιδιού  που παίζεις με μας, τα τόσο ατελή πλάσματα που νομίζουμε  μερικές φορές, οι φτωχοί, ότι είμαστε μικροί Θεοί. Θα σου χρωστώ ευγνωμοσύνη αν φέρεις  και πάρεις έστω και ένα από τα παραπάνω. Ακόμα και  με  ένα θα δικαιολογήσεις και θα διατηρήσεις την  φήμη σου σαν Άγιος. Σε φιλώ Ένας από αυτούς που έπαιξαν το παιχνίδι σου