Aionios-Eternauta

“ Έμαθα ...
Πως να μεγαλώνεις δεν σημαίνει μονάχα να "κλείνεις" χρόνια.
Πως η σιωπή είναι η καλύτερη απάντηση, όταν ακούς ανοησίες.
Πως να δουλεύεις δεν σημαίνει μονάχα να κερδίζεις χρήματα.
Πως οι φίλοι "αποκτούνται" δείχνοντας το πραγματικό μας πρόσωπο.
Πως οι άνθρωποι που πραγματικά μας αγαπούν βρίσκονται πάντα κοντά μας.
Πως τα χειρότερα πράγματα "κρύβονται" πίσω από ένα τέλειο προσωπείο.
Πως η φύση είναι το πιο όμορφο δημιούργημα σε αυτή την ζωή.
Πως όταν σκέφτομαι πως γνωρίζω τα πάντα και γίνομαι απόλυτος η απόλυτη τότε είναι που καταλαβαίνω περισσότερο, ότι ακόμη δεν γνωρίζω τίποτα.
Πως μια μοναδική ημέρα μπορεί να είναι πολύ σπουδαιότερη από πολλά χρόνια.
Πως μπορείς να "εξομολογηθείς" στο φεγγάρι.
Πως είναι υγιές να ακούς μπράβο και όμορφα, καλά λόγια.
Πως το να είσαι ευγενικός κάνει καλό στην υγεία.
Πως είναι αναγκαίο να ονειρεύεσαι, να αγαπάς και να μοιράζεσαι.
Πως μπορείς να είσαι "παιδί" για όλη την ζωή.
Πως η ύπαρξη μας είναι ελεύθερη.
Πως το γέλιο στην καθημερινότητα δεν είναι πολυτέλεια, αλλά στάση ζωής.
Πως το να κρίνεις και να κατακρίνεις αυστηρά τον εαυτό σου και τους άλλους δεν έχει – τελικά – σημασία, όταν ξέρουμε πως αυτό που πραγματικά έχει σημασία είναι η εσωτερική γαλήνη.
Και, τέλος, έμαθα πως δεν μπορείς να πεθάνεις πριν να έχεις ζήσει...”

William Shakespeare

 

15/3/2018

Aionios-Eternauta.

Ο γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγκστον, είναι ένα καταπληκτικό βιβλίο. Δεν είναι σαφές αν το βιβλίο αναφέρεται σε μικρούς ή μεγάλους.
Το μόνο που είναι σίγουρο είναι ότι διδάσκει πολλά. Η επιμονή στο όνειρο, οδήγησε τον γλάρο Ιωνάθαν στην εσωτερική πληρότητα.
Δε συμβιβάστηκε ποτέ με την ιδέα, ότι ο λόγος για να μάθει να πετά, είναι απλά για να βρίσκει φαγητό, όπως τον προέτρεπαν οι υπόλοιποι γλάροι του σμήνους.
Ο γλάρος Ιωνάθαν, πετούσε για τη χαρά του πετάγματος. Και το όνειρό του, δεν είχε όριο. Δεν το μετρούσε με τη ζυγαριά. Απλά το ένιωθε. Και η ανώτερη δύναμη που τον καθοδηγούσε, ποτέ δεν τον άφησε να χάσει την επαφή με το βαθύτερό του είναι. Ακόμη κι όταν λόγω της επιμονής του, έγινε απόβλητος από το υπόλοιπο σμήνος, ακόμη κι όταν ο συλλογικός τρόπος σκέψης, τον έκανε να αισθάνεται προβληματικός, ούτε τότε δεν τα παράτησε. Τελειοποίησε το πέταγμά του και εκείνοι που τον χλέυαζαν..εκείνοι που τον έδιωξαν από το σμήνος, απλά επειδή είχε βάλει το όνειρό του πάνω από την κοινωνική επιταγή, κάποια στιγμή τον ζήλεψαν για ό,τι είχε καταφέρει.
Και ο Ιωνάθαν, επέστρεψε. Όχι με διάθεση εκδίκησης. Αλλά με τη βαθύτερη επιθυμία, να δείξει το δρόμο. Να κάνει και τους άλλους γλάρους να καταλάβουν-όσους το επιθυμούσαν- ότι το θέμα δεν είναι να πετάς για το φαγητό. Το θέμα είναι να πετάς για τη χαρά του πετάγματος. Το θέμα είναι να κρατήσεις το όνειρό σου και να παλεύεις γι αυτό, αδιαφορώντας για τις κατευθύνσεις που σου δίνουν γλάροι, που έμαθαν να κάθονται στα βράχια, μαλώνοντας μεταξύ τους για το φαγητό. Ο γλάρος Ιωνάθαν, ποτέ δεν έχασε την επαφή με το όνειρο. Ή αν το θέλετε, ποτέ δεν έχασε την επαφή με το συναίσθημά του. Ή και πάλι αν το θέλετε, ποτέ δεν έχασε την επαφή με το αληθινό του Είναι.
Όλοι θα μπορούσαμε να είμαστε εν δυνάμει σαν το γλάρο Ιωνάθαν. Αρκεί να πιστέψουμε στο καλό που υπάρχει μέσα μας και να αναζητούμε την αλήθεια, με βάση αυτό. Στο δρόμο θα βρεθούν πολλοί γλάροι κάτω εκεί στο έδαφος που θα προσπαθήσουν να μας πείσουν για το αντίθετο. Πως δηλαδή, το όνειρο δεν έχει σημασία. Πως αρκεί να εξασφαλίζεις την τροφή και τα υπόλοιπα δε μετράνε. Και είναι πολλοί αυτοί οι γλάροι. Τεράστια η πίεση που ασκούν. Αλλά καμιά πίεση δε μπορεί να συγκριθεί, με την βαθύτερη αίσθηση, πως έχω χάσει το δρόμο μου. Πως ακολουθώ τυφλά και κάνω απλά αυτό που μου λένε. Σε όλους μας, υπάρχει ένας γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγκστον.. www.psychiatrosonline.gr
Ο ίδιος ὁ Μπάχ παραδέχτηκε, « Δὲν ξέρω τί ἤθελα νὰ πῶ μὲ τὸν Ἰωνάθαν»,  « Τὴν ὥρα ποὺ τὸν ἔγραφα,  τὸ χέρι μου πήγαινε μόνο του.  Λὲς καὶ τὸ ἔσπρωχνε κάποιος ἄλλος. Ὅταν τὸ λέω αὐτό, μὲ ἀποκαλοῦν τρελό». Ἴσως ὅμως οἱ ὄμορφες ἱστορίες νὰ μὴ γράφονται παρὰ μόνον ἔτσι: 
 Ἀπὸ ἕνα χέρι ποὺ τρέχει σὰν τρελὸ πάνω ἀπ` τὸ χαρτί, ἀποτυπώνοντας σκέψεις ἁπλές,  στοιχειώδεις, χωρὶς φραστικὰ πυροτεχνήματα, χωρὶς ἀκροβασίες, ἀλλὰ μὲ ἕνα περίεργο «βάθος». Ἢ...  ὕψος;
Γιατὶ αὐτὸ τὸ « ἀναρχικὸ παραμύθι» διαδραματίζεται στὰ ὕψη!  .Παίζεται σ ̓ ἕνα ἐπίπεδο πολὺ πιὸ πάνω ἀπ ̓ τὸ καθημερινό, κι ὅμως πολὺ πιὸ σίγουρο,  πιὸ σταθερὸ καὶ αἰώνιο
Ἔχει νὰ κάνει,  ἀσφαλῶς  μὲ τὶς δονήσεις μιᾶς χορδῆς,  τεντωμένης ἀπ ̓ τὴ μιὰ ἄκρη τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς ὡς τὴν ἄλλη.  Κι ἂν γεννάει ἐρωτήματα,  ἀμφιβολίες, καχυποψία στὸν πραγματιστὴ ἀναγνώστη, μαγεύει ὅμως τὸν νοῦ, καὶ ἠλεκτρίζει τὴ φαντασία... Κάτι τέτοιο,  περίπου εἶναι ὁ γλάρος Ἰωνάθαν. Στὸν πραγματικὸ Γλάρο Ἰωνάθαν, ποὺ ζεῖ στὸν καθένα μας

1972 'ή 73. Η πρώτη ανάγνωση του Γλάρου Ιωνάθαν σε 4 συνέχειες από την εφημερίδα "Νέα Πολιτεία". Δεν κατάλαβα ποτέ πως, μέσα στη Χούντα, τους ξέφυγε αυτή η δημοσίευση ενός απόλυτου ύμνου στην αναζήτηση της ελευθερίας... Στα 17 μου χρόνια είχα διαβάσει πολλά βιβλία, αλλά αυτό έμελε να είναι το ουσιαστικά τελευταίο. Αυτό που μου χάραξε ένα δρόμο, αυτό που δεν ξεπεράστηκε ποτέ από κανένα άλλο μέσα μου. Η συνέχεια; Το έγραψα στο χέρι με μελάνι συνολικά 2-3 φορές γιατί δεν υπήρχε το βιβλίο στα Ελληνικά.. Οι εφημερίδες χάθηκαν, αλλά ο Ιωνάθαν ποτέ. Ένα μοναδικό πέταγμα που μου χάραξε τη ζωή. Ο επίλογος στα γενέθλια μου, 46 χρόνια μετά. Δεν είναι τυχαίο, το όνομα Live -Free... της ομάδας μου.. ούτε η επιλογή του ονόματος στο Blogg, "Αιώνιος Ταξιδευτής του Απείρου"... Ο Γλάρος Ιωνάθαν θα ζει, θα πετά μέσα μου όσο θα ζω.
(Λεω να το τερματίσω στα 103 χρόνια ... 15/3/2058).

Aionios-Eternauta
Ο χρόνος δεν σβήνει συν- αισθήματα, 
τα βάζει στην θέση τους.

Ο χρόνος δεν πρόκειται να διορθώσει το πρόβλημα, δεν θα σβήσει όλα όσα νιώθετε. Ούτε θα κάνει τους άλλους να ξεχάσουν.  Μπορεί να ακούγεται σκληρό, αλλά είναι αλήθεια: "ο χρόνος μόνο θα βάλει τα συναισθήματα στη θέση τους και θα σας κάνει τον πρωταγωνιστή της ζωής σας".

Όταν διαβάζω Miguel de Cervantes ο οποίος λέει ότι ο χρόνος προσφέρει γλυκές μέρες σε πικρές καταστάσεις, το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι τον χρόνο σαν εργαλείο για αλλαγή. Σε δυσμενείς καταστάσεις, μπορούμε να απομακρυνθούμε από την πορεία μας αλλά καθώς οι μέρες περνούν αρχίζουμε να ελπίζουμε ξανά για συναισθηματική γαλήνη.

«Ο χρόνος είναι πολύ αργός γι αυτούς που περιμένουν, πολύ γρήγορος γι αυτούς που φοβούνται, πολύ μακρύς γι αυτούς που θρηνούν, πολύ μικρός γι αυτούς που χαίρονται αλλά γι αυτούς που αγαπούν, ο χρόνος είναι αιώνιος». -Ουίλλιαμ Σαίξπηρ

Ο χρόνος είναι σχετικός και ομοιόμορφος και προσαρμόζεται στην ψυχολογία του ατόμου που τον σκέφτεται. Γι αυτό ο χρόνος ποτέ δεν σβήνει τον πόνο μας, αλλά μας δίνει αρκετό χώρο για να συνεχίσουμε. Κάποιες φορές χρειαζόμαστε μήνες και σε άλλες περιπτώσεις χρόνια.

ΕIΣΑΙ Ο ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤHΣ ΤΗΣ ΖΩHΣ ΣΟΥ

Ο Αργεντινός Μπόρχες κάποτε σχολίασε ότι ο χρόνος είναι ίσως ο καλύτερος πιθανός αφηγητής επειδή προσαρμόζεται στη ζωή μας με βάση τα συναισθήματα που εμφανίζονται μέσα μας κάθε στιγμή και μας διαμορφώνει ως ανθρώπους: είναι ο συνθέτης που συγκεντρώνει την δουλειά όλων των ημερών και μέσα σε αυτό το έργο τέχνης είστε ο κύριος πρωταγωνιστής.

Το μαξιλάρι του χρόνου που βάζουμε στον εαυτό μας για να αποδεχτούμε τους δύσκολους καιρούς είναι σαν να έχουμε κοντινούς φίλους ή κάποιον που μπορεί να μας υποστηρίξει. Είναι ένας ώμος για να γείρουμε και είμαστε ευγνώμονες γι αυτούς αλλά δεν μπορούν να ζήσουν την ζωή μας.

«Δεν έχει σημασία τι μας συνέβη, τι μας συμβαίνει και τι θα μπορούσε να μας συμβεί: υπάρχει ένα διάστημα ανάμεσα σε αυτά τα πράγματα και στις απαντήσεις τους». – Stephen Covey

Αν νιώθετε την ανάγκη να αλλάξετε, χρειάζεται να αναλάβετε τα ηνία στα όσα σας συμβαίνουν και να πάρετε αποφάσεις. Από την άλλη, αν το έχετε περάσει όλο αυτό και όλα είναι πίσω στην πορεία τους, ξέρετε πόση δουλειά χρειάστηκε.

Δουλειά που πιθανώς υποστηρίχτηκε από τους αγαπημένους σας και τον χρόνο, η ταπετσαρία που έχουν ξεδιπλώσει οι ενέργειες σας.

ΟΛΑ ΠΡEΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΛΗΛΗ ΘΕΣΗ

Με τον καιρό και με κουράγιο, δεν θα σβήσετε αυτό που νιώσατε ή νιώθετε. Είναι σαν τατουάζ και θα πρέπει να ζήσετε με αυτό. Αλλά επίσης, χρειάζεται να τους βρείτε μια θέση.

Με την πάροδο του χρόνου κάθε πράγμα βρίσκει τη θέση του στην καρδιά και στην μνήμη σας, παραμένει μέσα σας αλλά μεταμορφωμένο. Παρά τον πόνο που νιώθετε όταν αγγίζετε αυτό το σημείο, δεν σας παραλύει πλέον. Αντιθέτως, σας υπενθυμίζει πόσα έχετε μάθει.

Έτσι, κατανοείτε πως δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτό το μέρος, όπου επίπονα πράγματα τώρα διαμένουν, είναι το σωστό. Ναι, το αύριο θα έρθει και δε θα έχετε ξεχάσει: τα συναισθήματα, καλά ή άσχημα, δε θα ξεχαστούν.

Ωστόσο, δε θα συνεχίσουν να σας πληγώνουν αν συγχωρήσετε- και σε κάποιες περιπτώσεις να συγχωρήσετε τον εαυτό σας. Σε αυτή την περίπτωση, θα είναι ένα καινούργιο μάθημα ζωής και ο αληθινός ήρωας θα είστε εσείς, όχι ο χρόνος.

Ο ΧΡΟΝΟΣ ΣΑΣ ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΝΑ ΕΚΤΙΜΑΤΕ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ

Αν υπάρχει κάτι που ο χρόνος κάνει, είναι ότι μας βοηθά να ανοίξουμε τα μάτια μας, να βγάλουμε αυτό που τα καλύπτει και να εκτιμήσουμε το παρόν.

Στο παρόν, η ζωή μας δίνει καινούργιες εμπειρίες, άλλες σχέσεις για να φροντίσουμε και να εκτιμήσουμε και διαφορετικούς ανθρώπους και στόχους που μας χρειάζονται.

«Με τον χρόνο μαθαίνεις ότι η ζωή είναι εδώ και τώρα και ωστόσο παρά τα πολλά σχέδια που ίσως έχεις, το αύριο δεν υπάρχει, ούτε το χθες». – Veronica Shoffstall

Τα σχέδια δεν έχουν σημασία αν δεν κάνουμε κάτι για να τα πραγματοποιήσουμε. Δε θα αισθανθούμε καλύτερα αν δεν χρησιμοποιήσουμε την εσωτερική μας δύναμη. Επειδή ο χρόνος μπορεί να βοηθήσει, αλλά όχι αν αφήσουμε όλη την δουλειά σε αυτόν.

Εν τέλει, "ο χρόνος θα σας διδάξει να ζείτε τη ζωή σήμερα, όχι χθες, ούτε αύριο.

Το άτομο που έφυγε επειδή το ήθελε, δεν είναι πια εδώ. 

Το άτομο που έφυγε αν και δεν το ήθελε είναι εδώ. 

Το άτομο που δεν έχει φύγει θέλει να είμαστε μαζί του".

Και αν τα ξεχάσουμε όλα αυτά, η ζωή ίσως απλώς περάσει.

Φεβ 10, 2018 by Fumara.gr