Aionios-Eternauta

Σαν τι τάχατες περίμενες;
Μια ουτοπία τυλιγμένη στο χρυσόχαρτο
Φτηνιάρικης συσκευασίας.
Μια προσδοκία ανυποψίαστη για το θανατικό
Έμοιαζε λες, στη γεύση με νέκταρ των Θεών
Καθώς στην παραζάλη τους
Έφτιαχναν κόσμους από χαρτί κι αλάτι
Ποδοπατώντας τους γελώντας, γκρεμίζοντας τους.
Σαν τι τάχατες περίμενες;
Όταν στην αγωνία σου, αν πράγματι υπάρχεις
λογίκεψες τις μοίρες να πάψουν, να σωπάσουν
λες και ήθελες να ακούσεις, να αφουγκραστείς
Κείνο το πνιχτό γέλιο της νύχτας
που δεν ήξερες αν ήταν γιατί σ` αγκάλιαζε από ευτυχία
Ή αν πάλι γιατί σε παράσερνε
στο σκοτεινό γκρεμό της ανυπαρξίας της.
Σαν τι τάχατες περίμενες;
Ονειροπόλε ηλίθιε και αδέξιε χειριστή
της μηχανής του πεπρωμένου σου,
Αφού άλλοι σου ρυθμίζουν όνειρα και εφιάλτες.
Γρανάζι εσύα περίσσιο γιατί θέλησες
Τα πράγματα να αλλάξεις και τη διαδρομή;
Σαν τι τάχατες να περίμενες;
Και αν τη ζωή μου ολάκερη κομμάτιασα
Τροφή στα σκληρά σαγόνια του πλήθους,
Μην ανησυχείς.
Κείνο το ελάχιστο μόριο του μυαλού μου...
Που είχε.. αγάπη.. μόνο αγάπη..
Σκληρό αμάσητο θα μείνει και θα το φτύσουν.
Σαν τι τάχατες να περίμενες…